BİR SİNEĞİ KOVALARKEN BAŞLADI HER ŞEY..
Hey Ulu Hakan!
Ve
İtalyan heykeltıraş Valeriyani 'nin yaptığı, yediyüzellide bir oranında küçültülmüş Dersaadet maketinde, Ayasofya semtinde bir çatı katında, içeride sedirde oturup kitap okuyan bir gencin elindeki kitabın arasındaki Paris' ten postalanmış ihtilal beyannamesini gören gözleri!! :)
Uzun
İhsan Oktay Anar’ı Puslu Kıtalar Atlas’ı kitabıyla tanımıştım. İlk sayfalardan itibaren kitaba da yazara da hayran kalmıştım. Şimdiye kadar nasıl olur da ihsan Oktay Anar’ı okumadım dedim. Okurken sanki Osmanlı döneminde yaşıyorum. Sokaklarında geziyorum. Okuduğum her kitabında büyülendim. Farklı zamanlarda yaşıyorsunuz. Adeta zamanda yolculuk yaptırıyor.
Bu kitabı da ayrı bir zevk verdi. Her kitabı okunmalı...
Yine bir klasik İhsan Oktay anar kitabı. Hiç yazarı belli olmayan bir şekilde sunulsa önüme sanırım şüphesi ki “bunu İhsan Oktay yazdı ! “ diyebilirim. Bütün kitaplarını okumak isteyip bir yandan da çok az eser olduğu için hemen tüketmek istemediğim bir yazar. Ama kendime hakim olamayıp külliyatı tamamlamak üzereyim. Betimlemelerin uzunluğu gözünüzü korkutmasın sakın. Olay kurgusu yine mükemmel. Başta birbirinden çok alakasız farklı karakterler var gibi gözükse de aslında hepsi birbiri ile bağlantılı. Okuduğunuz kitap kahvenizi içerken rahat rahat oturup okuyacağınız bir kitap değil. Sağlam bir kafa ve dikkatle okumanız gerek. Yoksa ne dediğini anlamayıp sıkıcı bulabilirsiniz. Yine çokça yabancı kelimelerin kullanıldığı yer yer arapça oldukça uzun cümlelere de yer verdiği bir kitap olmus. Arapça bilmiyorsanız vay halimize ! tek tek kelimeleri cümleleri araştırıp Notlar almanız gerekiyor . Ama bence İhsan Oktay’ı güzel kılanda bu özelliği. Hem başka Dünyalara götürüyor insanı okurken hemde çok başka hiç bilmediğimiz kelimeler öğretiyor bize.
#tatkaçıran # olabilir bu kısım. Birazda kitabın konusu hakkında detay vermek istiyorum.
Olaylar Osmanlı zamanında geçiyor. Zaten İhsan Oktay kitaplarını hep o dönemler çerçevesinde ustalıkla yazan bir yazar. II. Abdülhamit zamanında geçiyor. Kitabın baş karakteri Saitin hayatı kendisine gelen bir aşk mektubu ile değişiyor. Bizi yine çok başka şeylerin beklediği mükemmel bir kitaptı. Doyumsuz haz veriyor. İhsan Oktay insanın okudukça okuyasını getiren mükemmel bir yazar.
İç içe birçok anlatıyla, çok katmanlı, eleştirel, ince ince dokunan, mizahi yönü çok güçlü, çokça düşündüren, acaba dedirten Yedinci Gün, İhsan Sait'in çevresinde dönen döngüsel bir roman... Oldukça da ironik...
.
Başlarda çok dağınık giden kitap, yaşanan doğaüstü bazen de çok gerçekçi olaylarla bütünleşiyor... Baba, Oğul, Hayalet bölümlerine
Baba İhsan Sait imkansız bir aşkın peşinde, geleceğe yolculuğunun inşasıyla meşgul..
Oğul Ali İhsan, Osmanlı’nın dağılma döneminde çaresiz bir er, cepheden cepheye mücadelede.
Anar’ın tüm eserlerinin tarihi esintilerle dolu oluşunu çok seviyorum. Hep tanıdık bir döneme bilindik bir karaktere rast geliyorsunuz macera olmadık yollarda akıp giderken.
Amat ve Yedinci Gün’de bir de ortak metafor dikkatimi çekti.. Her iki kurguda da şeytanın başkaldırışı, secde etmeyişi, kibirlenip Adem’i cennetten çıkarma hırsı yansıtılmış. Karakterlere öyle güzel oturmuş ki bu çatışma, hayranlıkla okudum satırları tekrar tekrar..
Anar’ın kitapları bittikten sonra aklınızda hiçbir şey kalmaz, bu kesin, ama içinizde öyle tatlar öyle hisler yer eder ki yıllar sonra aynı kitaba denk geldiğinizde muhterem bir dosta kavuşmuş gibi hop eder yüreğiniz. Ve aynı satırlarda kaybolmak için can atıyor olursunuz..
