Sözler ve Alıntılar
Aslında , ben din ve maneviyat arasında önemli bir fark olduğuna inanıyorum . Bana göre din , şu ya da bu inanç geleneğinin korunması kaygısı taşıyan bir inanış , cennet ya da nirvana dahil , bazı metafizik ya da doğaüstü gerçeklik türlerinin kabulünü içeren bir kavramdır .Dinsel öğretiler ya da dogmalar , gelenekler , dualar ve benzeri şeyler bu kavramla bağlantılıdır . Maneviyat ise , bana göre insan ruhunun , kendisi ve başkalarına mutluluk veren değerlerine - aşk ve tutku , sabır , hoşgörü, bağışlayıcılık , doyum , sorumluluk duygusu , uyum duygusu gibi - inme kaygısı taşır .Nirvana ve kurtuluş olgularının yanı sıra ayinler ve dualar doğrudan dinsel inanca bağlıyken , bu içsel değerlerin böyle bir gereksinimi yoktur . İşte bu yüzden bireyin bu değerleri herhangi bir dini ya da metafizik inanç sistemine başvurmadan geliştirmemesinin de bir nedeni yoktur .Bazen din olmadan da yapabiliriz dememin nedeni budur . Ama manevi değerler olmadan yapamayız .
Öncelikle , her eylemimiz evrensel bir boyut taşıdığı , başkalarının mutluluğu üzerinde potansiyel bir dürtü olduğu için yaptıklarımızın başkalarına zarar vermemesini garantilemek için ahlaki değerler gereklidirler . İkinci olarak bize , gerçek mutluluğun sevgi , tutku , sabır , hoşgörü , bağışlama ve alçakgönüllülük gibi manevi değerlerden oluştuğunu anlatır . Kendimize ve başkanlarına mutluluk getiren de işte bu değerlerdir .
Bir manevi devrimin gerekliliğinden söz ederken savunduğum düşünce , sorunlarımıza sonuçta dinsel bir çözüm bulmaya çalışmak mıdır ? Hayır . Bunları yazdığı sırada yetmiş yaşına yaklaşmış olan ben , Buda 'nın öğretilerinin insanlık için hem pratikte önem taşıdıklarına hem de yararlı olduklarına tümüyle emin olacak kadar çok deneyim biriktirdim . Dahası , bir insanın dine inanıp inanmamasının çok da sorun olmadığı sonucuna vardım . Onların iyi birer insan olmaları çok daha önemliydi .
Kendi yaşam deneyimlerime göre , mutluluğun temel özelliği huzurdur : iç huzuru .
''Acı karşısında takındığımız temel tavır, acıyı yaşama biçimimizde büyük farklılık oluşturur. Örneğin, aynı türden ölümcül kansere yakalanmış iki insan düşünelim. Bu iki hasta arasındaki terk fark, onların bu bu kanser türü hakkındaki düşünceleridir. Hastalardan biri bu kanserin kabul edilmesi ve eğer olasılığı varsa, içsel gücün gelişmesine yardımcı olacak bir olanağa dönüştürülmesi gerektiğini düşünür. Diğeri ise içinde bulunduğu duruma, geleceğe yönelik korku, acı ve kaygıyla tepki verir. Fiziksel belirtiler açısından çektikleri acıya göre iki hasta arasında hiçbir fark yoksa da aslında bu hastalığı yaşama biçimlerinde derin bir bir farklılık vardır.''
Sayfa 134
Bir insanın temel güven duygusu yok edildikten sonra onun mutlu olmasını nasıl bekleyebiliriz ?
Talihsiz olaylar , potansiyel olarak öfke ve umutsuzluk kaynağı olsalar da , aynı ölçüde ruhsal gelişimin de kaynağı olma potansiyeline sahiptirler .