Hayat yolumuzda son düzlük saydığımız emeklilik algısı 21. yüzyılla birlikte değişiyor. Tıpta yaşanan gelişmeler, yaşam konforu ve hijyenin artmasıyla, her yeni yıl ortalama yaşam süremiz bir ay daha uzuyor. Yaşlılık daha geç başlıyor, daha uzun sürüyor. Böylece orta yaşla yaşlılık arasında yeni bir kuşak çıkıyor ortaya: Sosyal hayatın içinde, ama emekli olduğu için boş vakti olan, spor yapan, seyahat eden, sanatla ilgilenen genç yaşlılar…
Elbette, bu yeni kuşağın hayatı da sorunsuz değil: Mesleki hayattan kopmanın getirdiği sosyal kimlik ve imaj kaybı bir endişe yaratıyor. Bu da eşlerle, çoluk çocukla, torunlarla, kısacası bütün bir çevreyle ilişkileri etkiliyor. Bazıları bu süreci fiziksel semptomlarla, ciddi bir depresyonla geçiriyor. Bazıları ise çocukların, torunların, kendi anne-babasının derdine düşüyor. Ve emeklilik beklendiği gibi sükûnet içinde geçmiyor.
Philippe Hofman bu kuşağın emeklilik, cinsel hayat, torun sahibi olmak, kendi yaşlı ebeveynlerinin son dönemlerine eşlik etmek, yaşlanma kaygısı, depresyon, ölüm korkusu, yaşlılığın getirdiği hastalıklar, bunama gibi bütün psikolojik sorunlarına eğiliyor ve hayatlarının bu dönemecine girenlerin işlerini kolaylaştırmak için gerçek bir psikolojik rehber sunuyor.
