Yine üçüncü kitapta kendini kaybeden, ne yaptığını- ne istediğini bilmeyen birine dönüşen baş karakter... Anlamıyorum, ilk kitaptaki o güçlü ve hırslı kız nereye gitti? Yerine gelen bu güvensiz- ahmak karakter nereden geldi? Kızın amacı adamı durdurmak, eline fırsat geçiyor ve her şeyi durdurma şansına erişiyor... Kız ne yapıyor dersiniz? Silahını indiriyor. Adam gülerek uzaklaşıyor tabii, benim sinirler de ağlayarak tavana çıkıyor. Bu yazarların yazmak istedikleri sahnenin ve vermek istedikleri mesajların farkındayım- ona sözüm yok... Karakteri bu kadar salak göstererek, nedensiz bir şekilde yazmasanız olmaz mı? Basit bir gerekçe yahu, kızın tavırlarını ve hamlelerini mantıklı kılacak ufacık, mantıklı bir gelişme istiyorum sadece. Kitabın esas oğlanı da kız gibi ne yaptığını bilmeyen, bindim alamete gidiyorum kıyamete modunda ilerleyen bir karakter. Tencere kapak modundalar, benim sinirler bu süreçte harap... Kitapta sevdiğim tek karakter KÖTÜ ADAM. Doğru düzgün bir amacı olan, yaptığı hamlelerin sonunu gören tek insan o. Gerisi bir şeyler peşinde ama amaç günü kurtarmak, sonrası? Sonrası yok. Nikahta keramet var mantığı gibi bir şey. Bunu durduralım da, sonrası için de artık hayırlısı... NE?
