İnsanının yeryüzünde insanca varkalma aracı olan akıl, duyu organlarının sağladığı malzemeleri, yani algıları, akli süreçlerden geçirerek kavramsallaştırma yeteneğidir. Algısal yetenek hayvanlarda da nispeten var olduğundan, insanın ayırt edici karakteristiği onun kavramsallaştırma yeteneğidir ve bu yetenek insana otomatik olarak verilmiş değildir, iradi bir çabayla seçilmesi gerekir.
İnsanlar tarih boyunca pek çok kez aynı soruyla karşı karşıya kalmışlardır: Var kalmak için kullanması gereken asli yetenek kavramsallaştırma yeteneği mi, yoksa algılama yeteneği mi olmalıdır?
İnsanlığın vahşet dönemleri kavramsallaştırma yeteneğinin tam bilinmediği, algılarla davranılan dönemlerdi. Algılar sadece o an için yararlı olduğundan, tarım gibi insan hayatını uzun zaman idame ettirecek barışçı üretim tarzlarının uygulanması algılarla mümkün değildir. Dolayısıyla vahşi bir toplumun fizikî olarak hayatta kalması bir tek yolla mümkündür: "Kaba kuvvet".
Öte yandan insan, evreni anlamak ve bir takım davranış kurallarına uygun yaşamak ihtiyaçlarıyla doğar. Vahşi insan bu ihtiyaçların gerçek tatminini sağlayacak kavramsallaştırma yeteneğine sahip olmadığından, evren bilgisi ve davranış kurallarının yerini mitler, hurafeler, uhrevî emirler, özetle akıl dışı bir şey alır: "İnanç".
Vahşi bir toplumun kabile reisi, "Kaba kuvvet"in yönetmenidir; kabile büyücüsü ise, "İnanç"ın.
İnsana özgü bir toplumda "Kaba kuvvet"e ve "İnanç"a ihtiyaç yoktur: üretim aklî süreçlerle mümkündür; evreni anlama ve ahlâk ihtiyacı ancak akla dayalı bir felsefeyle karşılanabilir.
"Yeni Entelektüel İçin" insanlığın vahşet dönemlerinden epey uzak görünen bugünün dünyasının vahşete sürüklenişini ve bu gidişin nasıl durdurulacağını eşsiz bir felsefî yetkinlikle anlatmaktadır.
-Sabahattin Sakman-
(Tanıtım Bülteninden)
