Kendi kendime her gün şöyle diyordum: ben olduğum kişiyim ve kendimi kabullenmekten başka çarem yok; böyle, bu şehirde, bu lehçeyle, beş parasız doğdum; verebileceğim kadarını vereceğim, alabileceğim kadarını alacağım, katlanılması gerekene katlanacağım.