Yeniyetmelik

Tolstoy'un yarı otobiyografik roman üçlemesinden ikincisi. Birkaç hafta önce Çocukluk kitabını okumuştum. Bu kitap'ta onun devamı, burda Tolstoy büyüyor artık, lise çağları, kafayı çalıştırıp düşünmeye de başladı. Gelecek var bu çocukta. Bedenen geliştiği gibi, düşünce olarakta Tolstoy'un gelişmesini görüyoruz romanda. Bunun dışında babaannesi, babası, kardeşleri, hocaları ve arkadaşlarıyla olan ilişkilerin ve olayların anlatıldığı bir kitap. İlk kitapta olduğu gibi burda da kurgu katmış Tolstoy, yani tamamen gerçek değil.

ilkgençlik bitti. muhtemelen soğukların başıydı o meş'um sonu. acaba insanın zihnini diri ve dinç mi tutuyor soğuk? zira çocukluk'ta, edindiğim kanaat şu: akıp giden sanki ben yaşıyormuşum gibi içine alan esinti tadında ki günler nasıl geçip gitti. şimdi o sesler ve hayatlardan arta kalan satırlara dizili semboller. bir deyiş misali: bir gün gelecek unutulduğun bile unutulacak. ilkgençlik, başlı başına bahar yelinin tolstoy'ça esin kaynağı. kıpır kıpır. karl ivanoviç'in dramı öyle sarmallıyor ki herkese pay var. ve yas bitiyor. hayat göveriyor. soyut düşünceler. kuşkuculuğunu bir çırpıda biçimlendiren felsefi çıkarsamaları ileri yıllara bir gönderme olmuş. baba tekrar tahta oturuyor. artık usta. kendi adıma, "çocukluk" ve "ilkgençlik" hislerin ifadesinin kültürle coğrafyayla ve etnisiteyle uzak yakın alakası yok. insan her yerde insan...

Kitabı alırken ve okurken bir hata yaptım. Araştırmadım. Eğer araştırmış olsaydım Tolstoy’un otobiyografi denebilecek üçlemesinin ikinci kitabını okumak üzere olduğumu anlayacaktım. Böylece ilk kitabı okumadan, ayrıca Tolstoy’un kendisinden söz ettiğini anlamadan kitabı okuyup bitirdim.
İlk kitabı okumamam yüzünden mi bilmiyorum ama karakterler konusunda devamlı, “Bu kimdi?” diye kendi kendime sordum ama birkaç bölüme kalmadan aklımdaki soru işaretleri giderildiği için çok da bir sıkıntı yaşamadım.
Bunun dışında kitap bana çok bir şey katmadı ancak bir biyografi kitabı olarak Tolstoy’un ilk gençliğini okumak, duygu ve düşüncelerinin gelişimini bilmek keyifliydi. Bunun dışında mutlaka okunması gerektiğini düşündüğüm bir kitap olmadı maalesef.

Yeniyetmelik, Tolstoy'un bilinen eserlerinden olmamasıyla beraber, okuduğunuzda sizi ergenliğinize götürecek çocukluk sorgulamalarını, ilk nefretlerinizi, ilk kinlerinizi, din hakkındaki ilk sorgulamalarınızı ve birçok şeyin ilklerini size hatırlatacak bir kitaptır. Kitap, erin çağındaki bir çocuğun gençliğe kadar yaşadığı dönemde çektiği sıkıntıları, içe dönükleşmesini, düşüncelerini ifade edemeyişlerini, çevresini algılama biçimini anlatıyor. Bende çocukluk anılarının tadını bıraktı, eğer erin çağınızı anmak isterseniz, tavsiye ederim.

Tolstoy bu eserinde ergenlik çağındaki bir gencin gözünden etrafındaki kişileri ve onlarla olan ilişkilerini anlatmış. Kitap kısa kısa bölümler halinde yazılmış, bu nedenle okuyucuyu sıkmıyor. Fakat ben okurken geçen isimleri ve karakterleri yerlerine oturtmakta zorlandım. Onun dışında akıcı bir dile sahip ve sayfa sayısı az olduğundan seyahatlerde okunabilecek ideal bir kitap.

Uzun zamandır bir kitaptan bu kadar etkilendiğimi hatırlamıyorum. Ergen psikolojisini başından sonuna bu kadar güzel anlatan bir yapıt görmedim. Üstelik bunu sadece 144 sayfada yapmış. Ancak her bir cümle o kadar anlamlı ve muazzam ki insanı kendine hayran bırakıyor. Anne babalar kişisel gelişim raflarındaki ergen psikolojisini anladıklarını sanıp anlatmaya kalkışan yazarları okumaktansa oğullarındaki değişimi en güzel bu kitabı okuyarak anlayabilirler diye düşünüyorum. Kitaptaki son derece etkileyici cümleleri Türkçeye ustalıkla çeviren Ayşe Hacıhasanoğlu'na ayrıca teşekkür ederim. Keyifli okumalar.

Kitabın konusu kısaca:Babaannesinin ölümünden hemen sonra faytonla başlayan seyahat, seyahat sırasında yaşanan olaylar, anlatılıyor.Babaannesinin ölmesinde üzüntü değil, ölümün korkunçluğu duygusu hissedilir diyor tolstoy.Kitabın sonunda aklınızda soru işareti beliriyor. Ayrıca Kitap akıcı ve sayfa sayısı az.

Otobiyografik eserler okumayı çok sevdiğimden sanırım, tek solukta biten ve devamını (Gençlik) sabırsızlıkla okumaya başladığım güzel eser. Yaşadığımız yerküreye doğmuş, üzerinde yürümüş, üzülmüş, eğlenmiş, düşünmüş, ağlamış, kahkahalar atmış ve en nihayetinde bu dünyaya bir de imza atabilmiş bir insanın hayatını, kendi kalemiyle anlattığı serinin ikinci kitabı ‘İlkgençlik’. Tolstoy müthiş tasvir yeteneğini hissettirerek okutuyor kitabı. Hatta biraz iddialı olarak, okuduğum en güzel mekan tasvirlerinden biriyle karşılaştım diyebilirim bu kitapta (kitabın birinci ve ikinci bölümündeki yolculuk anlatımı). Öyle ki, yolculuğun içerisinde hissediyor insan okurken kendini. Tek kelimeyle şahane.

Tolstoy un yarı otobiyografik 3 kitabından ikincisi olan ilkgençlik..
Çocukluktan çıkıp gençliğe doğru adım atan Tolstoy un yaşadığı olaylar sade ve akıcı bir dille anlatılmıştır.. Felsefi olarak olayları sorgulamaya başlıyor..