Yeniyetmelik

Tolstoy'un yarı otobiyografik roman üçlemesinden ikincisi. Birkaç hafta önce Çocukluk kitabını okumuştum. Bu kitap'ta onun devamı, burda Tolstoy büyüyor artık, lise çağları, kafayı çalıştırıp düşünmeye de başladı. Gelecek var bu çocukta. Bedenen geliştiği gibi, düşünce olarakta Tolstoy'un gelişmesini görüyoruz romanda. Bunun dışında babaannesi, babası, kardeşleri, hocaları ve arkadaşlarıyla olan ilişkilerin ve olayların anlatıldığı bir kitap. İlk kitapta olduğu gibi burda da kurgu katmış Tolstoy, yani tamamen gerçek değil.

Tolstoy'un yarı otobiyografik yarı kurgu serisinin 2. kitabını da okuyup seriyi tamamlamış bulunmaktayım. Kendi dikkatsizliğim ve araştırmadan kitabı almam sebebi ile serinin 3. kitabından başlayıp 1 ve sonra 2. kitabını okudum biraz tuhaf bir döngüydü ama yine de anlaşılırdı. :)
Kitapta karakterimizin bu defa 12-14 yaş aralığını okumuş oluyoruz ve gerçekten yine keyifli bir okumaydı. Aslında benim seriyi ilk başta beğenmeme sebebim son kitaptan başlamış olmam oldu ve son kitapta karakterin hiçbir yaşadığını bilmeden görüşlerini eleştirdim, doğru bulmadım. Fakat zaman, yaşadıkları ve toplum onu bu hale getirmişti...
Serinin en içime dokunan kitabı ise bu kitaptı çünkü karakterimiz gerçekten ailesi, çevresi tarafından inanılmaz hor görülüyor ve yaş grubunun bulunduğu dönemden ötürü ister istemez bir mücadelede bulunuyor fakat yine toplum ve kalıplaşmış doğrular onun daha çok içe kapanmasına ve mücadelesini, fikirlerini kendine saklamasına sebep oluyor.
Tolstoy, düşünceleri ve hayatı hakkında biraz fikir sahibi olmak isteyenler kesinlikle okumalı.

Kitabı alırken ve okurken bir hata yaptım. Araştırmadım. Eğer araştırmış olsaydım Tolstoy’un otobiyografi denebilecek üçlemesinin ikinci kitabını okumak üzere olduğumu anlayacaktım. Böylece ilk kitabı okumadan, ayrıca Tolstoy’un kendisinden söz ettiğini anlamadan kitabı okuyup bitirdim.
İlk kitabı okumamam yüzünden mi bilmiyorum ama karakterler konusunda devamlı, “Bu kimdi?” diye kendi kendime sordum ama birkaç bölüme kalmadan aklımdaki soru işaretleri giderildiği için çok da bir sıkıntı yaşamadım.
Bunun dışında kitap bana çok bir şey katmadı ancak bir biyografi kitabı olarak Tolstoy’un ilk gençliğini okumak, duygu ve düşüncelerinin gelişimini bilmek keyifliydi. Bunun dışında mutlaka okunması gerektiğini düşündüğüm bir kitap olmadı maalesef.

ilkgençlik bitti. muhtemelen soğukların başıydı o meş'um sonu. acaba insanın zihnini diri ve dinç mi tutuyor soğuk? zira çocukluk'ta, edindiğim kanaat şu: akıp giden sanki ben yaşıyormuşum gibi içine alan esinti tadında ki günler nasıl geçip gitti. şimdi o sesler ve hayatlardan arta kalan satırlara dizili semboller. bir deyiş misali: bir gün gelecek unutulduğun bile unutulacak. ilkgençlik, başlı başına bahar yelinin tolstoy'ça esin kaynağı. kıpır kıpır. karl ivanoviç'in dramı öyle sarmallıyor ki herkese pay var. ve yas bitiyor. hayat göveriyor. soyut düşünceler. kuşkuculuğunu bir çırpıda biçimlendiren felsefi çıkarsamaları ileri yıllara bir gönderme olmuş. baba tekrar tahta oturuyor. artık usta. kendi adıma, "çocukluk" ve "ilkgençlik" hislerin ifadesinin kültürle coğrafyayla ve etnisiteyle uzak yakın alakası yok. insan her yerde insan...

Yeniyetmelik, Tolstoy'un bilinen eserlerinden olmamasıyla beraber, okuduğunuzda sizi ergenliğinize götürecek çocukluk sorgulamalarını, ilk nefretlerinizi, ilk kinlerinizi, din hakkındaki ilk sorgulamalarınızı ve birçok şeyin ilklerini size hatırlatacak bir kitaptır. Kitap, erin çağındaki bir çocuğun gençliğe kadar yaşadığı dönemde çektiği sıkıntıları, içe dönükleşmesini, düşüncelerini ifade edemeyişlerini, çevresini algılama biçimini anlatıyor. Bende çocukluk anılarının tadını bıraktı, eğer erin çağınızı anmak isterseniz, tavsiye ederim.

Tolstoy ilk gençlik yıllarını anlatıyor. Serinin ikinci kitabı. Tolstoy işin içine kurguda kattığı için tam olarak otobiyografi diyemiyoruz kitaba ama Tolstoy’u anlamak için bu seriyi okumak şart. Kitabı okudukça dönem hakkındada bilgi sahibi oluyorsunuz. Yaşadığı çevre ve hayatı sorgulamaya başladığı o ilk anlara şahit olmak benim için büyük bir deneyimdi.

Tolstoy'un üçleme serisinden olan İlkGençlik kitabınında Tolstoy'un lise çağlarındaki hali ile tanışıyoruz. Tolstoy, artık kendini yavaş yavaş tanımaya ve çevresini daha iyi inceleyip yorumlamaya başlıyor. Annesinin ölümüyle büyükannesinin yanına taşınan Tolstoy ve ailesinin buradaki yaşamlarına da göz atıyoruz. Kız kardeşi, babası, büyükannesi, hizmetçiler ve öğretmenleri hakkında oldukça derinlemesine düşüncelerini bizlerle paylaşıyor.

İlkGençlik kitabı bence Çocukluk kitabına göre daha buldum. Çocukluk sanki bir kurgu romanıyken, İlkGençlik satırlarında daha çok Tolstoy'dan izler taşıdığını düşünüyorum. Keyifli okumalar dilerim. :)

"Çocukluk" kitabının devamı olan bu kitapta, Tolstoy' un yaşamına ikinci girişi yaptım. Yine merak uyandıran eğitim ve aile içi hayatına eşlik ettim. Hiç sıkmayan, güzel bir otobiyografi, ancak bu kadar keyifli anlatılır.
Sıra da son "Gençlik" kitabı beni bekliyor. Bakalım şaşırtıcı neler olacak.

Merhaba,
Ilkgençlik kitabı ile Tolstoy'u tanımaya, onun hayatına tanıklık etmeye devam ediyoruz.
Bu kitapla da onun lise çağlarını ve yine aile fertleri, öğretmenleri, arkadaşlari ile olan iliskilerini okuyoruz.
Bunların yanı sıra abisi ile kendini kıyaslamasını, onunla yaptığı gizli yarışı ve içe kapanıklılığına tanıklık ediyoruz.
Manevi kayıplarını ve hayal dünyasının genişliğini de samimiyetle aktardığı bir kitap. Keyifli okumalar dilerim.
Ayrıntılı yorumum ay sonu okumalarım videosunda olacak.
Dilerseniz o zamana kadar Nisan 2019 da okuduklarımı paylaştığım videoma göz atabilirsiniz.

https://youtu.be/Mq-yQbCgXRY

Çok keyifli bir kitap , Tolstoy’un kendi hayatından esinlenerek yazdığı güzel bir kitap. Tolstoy okumaya başlamak isteyenler için iyi bir başlangıç olabilir :)

rus edebiyatına duyduğum ilgiden dolayı mı bilmiyorum, bu kitabı da çok beğendim bundan önceki 'çocukluk' kitabını da beğendiğim gibi. tolstoy'un yarı otobiyografik üçlemesinin 2. kitabı bu. ve 4 saatte anca okumuşumdur, akıcı çünkü. ve en sevdiğim şey de sohbet havası. tolstoy'un yaşamıyla tam olarak örtüşmese de -yarı otobiyografik zaten- ben onu tanımaya yararlı olacağını düşünüyorum.
çünkü anlatan çocuk Nikolay, utangaç, içine kapanık bir çocuk ve hep gölgede kalmış aslında. kendimi onunla bağdaştırdığım çok nokta oldu. sevdim bunu da

İlk gençlik hayatla temas sağlanan ergen nokta gibidir. Gençliğe hele hele ergenliğe akıl erdirmek kimi zaman fazlasıyla zordur. Tolstoy basitten karmaşığa giden bu süreci bilinmezlerin ardındaki tabloyu düşünce boyutundan eyleme uzanan bir çerçevede görünür kılar. Kitapta büyüyen olgunlaşan hayatı gerektiği gibi anlamlandırmaya çalışan biri olduğu görülür. İşin açıkçası Tolstoy mevcut durum-birey ilişkisini o kadar iyi vurgular ki herkesin yaşadığı bu dönemden okuyanın kendinden bir şeyler bulması hiç olmadığı kadar mümkündür. Zaten bir eserin kalitesi yaşanmışlığı okura hissettirdiği nispette ortaya çıkar. Tolstoy'a bu konuda diyecek bir şey yok.