Yüksek sese maruz kaldığınızda kulaklarınız bir süre duymaz yaa hani ya da ard ardına parfüm kokladığınızda burnunuz koku olmaz olur.
Bunlarla kitabın ne ilgisi mi var?
Yoğun biçimde suçlanan, acı çeken, aşağılanan bir adamın kırılma noktasına gelerek duyarsızlaşmasını ve bu noktadan sonra adeta acıdan keyif alır gibi özgürleşmesini, kendini her şeyden ve herkesten soyutlayarak yeraltına çekilmesini okuyoruz bu kitapta da.
Dostoyevski’nin öylesine yazdığı hayal ürünü bir kitap değildir bu! Genç yaşta anne ve babasını kaybeden, hapishane köşelerinde acı çeken, idamını bekleyen ruhunun sessiz çığlıkları ile beslenmiş bir kitaptır bu!
Kendinizin ve etrafınızdaki Dostoyevski’lerin farkına varmak için okuyun.
