Uzun zamandır Türk edebiyatından kimseyi okumadığımı fark edince elim bu kitaba gitti. Çünkü uzun zamandır öykü de okumuyordum. Elif Genç ile tanışmama vesile olan, okuduğum ilk kitabı. Bir beklenti ile okumaya başlamadım ama okudukça beklentim yükseldi. Bazı öyküler yüreğime dokundu mesela, bayağı dokundu ve bir süre öykünün hissi orada kaldı. Bazıları ise Binbir Gece Masalları tadı bıraktı cümlelerde. Hayatın gerçekleri fantastik ögelerle sarıp sarmalanınca farklı bir hissiyat veriyor. Bu yüzden keyifliydi çoğu zaman öyküleri okumak. Ama çocuk gözünden bir ailenin yıkılışı, bir babanın terk edişi, bir annenin yokluğunu okumak da cız ettirdi yüreğimi. Çünkü her gün yaşanan ve bir çocuğun yüreğine hiçbir zaman geçmeyecek o acıyı bırakan olaylardı bunlar aslında. Anlatım dilini de beğendim Elif Genç'in. Sadece kimi zaman zorlama olduğunu hissettiğim cümleler vardı ama altını çizdiğim de cümleler de mevcut. Özellikle "Tırnaklara Laf Yok", "Yeryüzü Genişlerdi", "Aç Kalkılan Sofralar Çağı" biraz daha ayrı sevdiğim öyküler oldu.
