Unutmak sözcüğünü düşündüm. Derin bir çukur kazıp bana acı veren her şeyi -ve onu- gömmek, üstünü örtmek ve bu mezara işaret koymamak demekti unutmak. Gerisi boşluk.
Anlamıştık. En kısa zamanda birimiz+birimiz=ikimiz olduk. Ama şimdi o anlamanın yalnızca bir yanılgı olduğu ve önemsenecek bir benzerlik taşımadığımız ortaya çıktı, ben ve sen olduk yeniden. Hatta bundan daha kötü duruma geldik.
Organların işlevini kusursuz bir biçimde yerine getirerek bedensel canlılığını sağlıyorlar şimdilik. Ama ruhun teninin altında güdük kalmış bir bitki. Kendinden kaçıp kurtulmayı, büyümeyi başaramayan bütün rüzgarlara duyarsız, ışığa kör, özsuyu kurumuş cılız bir uç
Güzeldir gene de bir insanın sıcaklığını duymak kısacık bile olsa. Ama hemen yalnızlığını özlersin yeni birini aramayı sürdürmek için. Her zaman yeni biri vardır. Sonrası biraz pişmanlık ama kayıtsız dinginliktir.