“İğne ucu kadar, kum tanesi büyüklüğünde bir işaret bırakmalı dünyaya insan çekip gitmeden. Bir kapıyı aralamalı. Evet, bir kapı, bir anahtar, biraz ışık. Hepsi bu...”
Ben sürekli gönlünü almam gereken birini değil, bana kolaylıkla sevecenlik gösterebilecek insanı aradım hep Nedim ve seni tanıyıncaya kadar bunun bir erkek olamayacağını düşünüyordum,
İnsanlar acılarınıza içgözle bakamazlar. Yaptıklarına karşılık sizden anlayış beklerler hak etmedikleri halde ya da daha kötüsü meydan okurlar. Sizden aldıklarının size fazla olduğunu, çünkü zaten sizin ağlayıp sızlanarak yaşamını sefilce sürdürmekten başka bir şey yapamayacak olan o yaşasa da olur yaşamasa da-lardan olduğunuzu düşünürler gönül rahatlığıyla.