"Sürtük filan değilim ben. Okulda bunalıyorum. Derslere veremiyorum kendimi. Karnemi gördün. Okuyamayacağım. Her şeyden bıktım usandım. Yaşamaktan bile!..
Allah'tan korkmasam, canıma kıyacağım. Yaşadığım kadarı yetti de arttı bile. Daha ne göreceğim dünyada? Şu halimize bak! Yıllardır, köstebekler gibi yeraltında yaşıyoruz. Milletin çöpüyle burun buruna. Küllerle koyun koyuna gün dolduruyorum. Babamın dışkı çanağı ayak ucumda. Balgam hokkası başucumda. Üstte yok, başta yok. Hangi giysime el atsam, nemli, küflü. Rutubet kokusu, etime işledi, soluğuma sindi.
Ders çalışmaya oturuyorum. Babamın can çekişmesini andıran hırıltıları doluyor kulaklarıma. Bunlar yetmiyor gibi, bir de sen dikiliyorsun tepeme. Saçını kesme. Memelerini fişek gibi dikilten sütyenler giyme! diye... Kaşımdan üç tel kıl kopardım diye, kürekle kafamı deliyordun. Sen hoşnut ol diye, hep bir beden büyük pantolonlar giyiyorum. Neymiş, şuram buram, kalıp gibi çıkmasınmış ele güne karşı!.. Bunca yıl sıktım dişimi. Ama, bundan sonra sabredemeyeceğim bilmiş ol!"
Kiraz bakışlıydı kadın. Yalnız onun gözleri yorgun ve bezgin anlamlarla yüklüydü. Kiraz'ınkiler gibi umut, sevgi ve coşku ışıltıları yoktu.
Özgür, çürük Kiraz, diye geçiriyordu, Habibe Kadını sorguya çekerken:
Evde yabancı gibiyim. Gibisi fazla aslında. Onlar, tek çocuklu b aile. Bense, başka birinin evladıyım. Onların yanına sığınmış, onlardan taşan mutluluğun, kırıntılarıyla yaşamaya çalışıyorum.
"Joker sana küsmüş canım. Aşkınız bitti besbelli. İnşallah bana tutulur."
"Joker'in aşkına güvenmemeli. Ortada kalırsın. Herifi geçen gün koynuma bile soktum. Yine de yaranamadım. Bugün semtime bile uğramıyor!.."
"Siz", diyordu, "doğuştan kölesiniz. Etinize kemiğinize işlemiş hizmetkârlık. Oysa çalışmanın da bie onuru var. Siz kendinizi saymıyorsunuz ki, el sizi saysın!"
çürük kiraz
Daha başlar başlamaz büyük bir hevesle sayfaları çevirip saatlerimi bu kitabı okumaya ayırdım . Kendi çevresinden , imkanlarından,ailesinden memnun olmayan bir karakter Kiraz . Okuyup doktor olmak isterken yaşadıkları olaylar onu bir dönemliğine okuldan uzaklaştırsa da sonunda tekrar başlamaya karar verdi . Kirazın evi ailesi için okul dışında çalışıp evine bakmasına hayran kaldım kendinden , kendi hayatından ödün verdi çoğu zaman . Kitapta tek rahatsız olduğum şey Kirazın çok yalan söylemesi , sonunda söylediği yalanların bedelini de yine kendinden ,bedeninden taviz vererek ödedi . Yalan söylemek kadar kötü birşey varsa oda Sevdiklerini kaybetmemek için söylenen ağır yalanlar ....çünkü bu sefer tümden kaybediyorsunuz....