Yetenekli Çocuğun Dramı

Kitabın kapağını kapattıktan sonra dakikalarca düşündüm. Neden kaybediyorum sorusuna cevap bulmama yardımcı olduğu için düşündüm. Düşündüm çünkü insan kaybetmek , hep hatanın nerede veya kimde olduğunu bilmeden kaybetmek çok yorucu bir dönem. İnsan kaybettim evet, ama yeni öğrendiğim bazı gerçekliklerimle tekrar kazanmaya cabalayabilirim diye düşünüyorum. Benim mükemmel bir insan olduğumu düşündüğü için hiçbir zaman kendime dönüp bakmadım. Ama şimdi anlıyorum ki asıl sorun bende. Çocukken eksikliğini hissettiğim her şeyi onun üstünde denemişim meğer. Hep sevgi, ilgi bekleyip darlamışım. Onu suçlayıp sesszice kenara çekilmişim her defasında. Haklı olduğumu düşünüp adım atmasını beklemisim. Bir insani psikolojik olarak baski altına almışım da haberim yokmuş. İçten içe öldürmüşüm sevdiğim insanı. Psikolojik desteğe ihtiyacın var diyip bir kez daha yaralamışım. Ama artık biliyorum ki asıl yardıma ihtiyacı olan benim. Hayatıma aldığım herkesi böyle bir duruma soktugumu öğrendiğim su dakikalardan itibaren kendi icimde bir şeyleri düzeltmeden hiçbir şeyin düzelmeyeceğine eminim. Önce kendimi sevmeliyim, kendimi seveyim ki başka insanlara da yansıtabileyim. Ben sorunsuz bir insanı yaraladigim için öyle pişmanım öyle üzgünüm ki....

Ama yine de içimdeki kırgınlığı, kızgınlığı, öfkeyi yok sayamam. Beni affetmesini beklemiyorum ondan çünkü affetse bile , benim onu affetmeyecegim bir gerçek. Beni yarı yolda bıraktığı için onu affedemem.

Çok büyük ihtimalle bir çocuk öykü kitabı ya da daha düşük bir ihtimal de olsa, ticâri açlık tetiğinden çıkan kurşunun tam onikiden vurduğu edebiyattan fersah fersah uzak ve içi kof, popülist kavramların edebi özelliklere sahipmiş gibi satır satır sıralandığı; kitap seçiciliği, nitelik algısı sıfır insanlara yutturulan muhteşem(!) kasa yanı kişisel gelişim kitaplarından biri gibi duruyor olabilir.
Zîrâ ilk görüşümde ben de aynı şeyi düşünürdüm eğer okuyan kişilerden birini tanımasaydım...
Önyargıları her insan kadar ağır basan biriyim özellikle kitap konusunda.
Ama bu kitap, en iyisiydi diyemesem, en etkilendiğim diyemesem de annesiyle arasında buz dağları olan biri olarak içimde çokkk derin yerlere dokundu, zaman zaman beni inanılmaz rahatsız etti yüzleştirdiği şeylerle ve ağlayarak okuduğum satırları oldu.
İlk defa kitap okurken bu kadar kötü ve aynı zamanda bu kadar rahatlamış hissettim.
Oğlum doğduktan sonra annemle olan ilişkime dair idrâk ettiğim bazı şeyler, kimi yaralar bilinçaltımdan yüzeye lav hâlinde fışkırdılar çünkü resmen.
Çok daha kapsamlı ve çok daha iyi bir tercümeyle yazılabilirdi sanki ama bu hâliyle de benim için özel bir kitap olarak kalacak.
Herkese hitâp etmediğini düşündüğüm ancak okuduğunda kendisine hitâp ettiğini düşünen insanlara sımsıkı sarılmak istediğim, psikoloji-travma-aile kökenli yansımalar vs. içerikli bir kitap.
Herkesi etkileyecek, herkes okumalı tadında değil ama en azından anne - babaların ya da gerçekten kendini bulacağını düşünen, aile öyküsünde travmalar, düğümler olan kişilerin, bir kere öylesine de olsa okumalarını tavsiye edebileceğim bir kitap.

1. Bölümün sonundaki Altın Beyin öyküsünden bir satırla sonlandırayım; "Yaşamları boyunca, bazı şeylerin ancak bir yudumuna kavuşmanın bedelini özünden, iliğinden ödemek zorunda olan insanlar vardır. Bu onlar için hep yeniden yaşanan bir acıdır ve sonra artık acı çekmekten yoruldukları zaman..." Özet geçebildiğim kadar geçtim, okuyan fikrini paylaşır, okumayan fikirlerden yola çıkıp belki okumak için vaktini ayırır. Keyifli okumalar

Her ebeveynin, anne baba olmak isteyenlerin, öğretmenin, doktorun vb. kısacası çocukla iletişime geçen herkesin okuması gereken bir kitap. Hatta defalarca okuması gereken bir kitap.

Hani içinizdeki çocuğu öldürmeyin derler ya.. İşte bu kitabı okurken sıklıkla ondan yardım almanız gerekiyor. Psikanalist Alice Miller' ın bu kitabını okurken çok çaba sarf etmelisiniz.

Bu gün yaşadıklarınız, tutumlarınız, alışkanlıklarınız kısaca sizi siz yapan ne varsa - doğru yaptığınızdan emin olduğunuz- aslında çocukluk günlerinizde yaşadıklarınızın etkisiyle şekilleniyor. Çocukluğunuza dönmeniz, tıkanıklıkları çözmeye çalışmanız, ve o günlerdeki ebeveyn ilişkinizi detaylarıyla analiz etmeniz hayati önem taşıyor. Neden derseniz, şimdiki " siz "i var eden ve hatta gurur duyduğunuz özellikleriniz aslında sizin en büyük tuzaklarınız olabilir...

Hatta ebeveyninizin sizi büyütürken yaptığı -doğru sanılan- yanlışları siz de çocuğunuzu büyütürken tekrarlamayın diye başucu kitaplarınızdan olması muhtemeldir.

Mutlu bir çocukluk yaşadığın yalanına daha fazla ortak olmak istemiyorsan ve hayatta gerçekleri görmek yegane amacınsa bu kitabı okumalısın ve kendinle yüzleşmelisin.

Cocukluga gitmek gerekiyor, herseyin cozulemeyecegini bile bile gitmek, yollardan tekrar gecerek gelmek , bir terapiste ugramak gerekiyor aslinda. Bazilarilarimizin kavradigi , bazilarimizin kavramanin onemini dusundugu hayatlarimizda , yasam kalitesinin artabilecegi bir gercektir...Meslekdaslarim icin ise acildir! Okuyunuz da, okuyunca çözdüğünüzü zannetmeyiniz, geliniz

Oldukça yüzleştirici olan bu kitabi farkindalik kazanmak isteyen tum bireylerin okumasini oneririm. Bakim verenlerimizin hayatimizin rotasini nasil belirledigi ve biz bireylerin buna nasil uyum sagladigimizin gosterildigi bir kitap... umarim zayifliklarimiz ve ihtiyaclarimizla kendimizi ve ebeveynlerimizi kabul edebiliriz.

Okurken çocukluğunuzu sorgulayacağınız bir kitap.
Ebeveynlerin kendi çocukluk travmalarının etkisiyle, çocuklarına yaşattıkları travmalar.
Bunlar ile yüzleşip kabullenmek ise yegane çözüm.
İç bunaltan ,yer yer okumaya dayanamadığım
gerçek yaşamdan örnekler.
Çeviriden kaynaklı olduğunu düşündüğüm,zor anlaşılır bir dili var kitabın.
Farkındalığı arttıracak ,'rahatsız' edecek istifade edilebilecek bir kitap.

Cok yetenekli, basarili insanlarin "buyukluk tutkunu" olabilecekleri ihtimali ve bu basari ve yetenegin aslinda korkunc bir dramdan geldigi gercegi gayet sade bir dille aktarilmis.

Alice Miller, bu kitabi ile hem kendi ic dunyamizi, asagiladiklarimizi, asagilanmalarimizi sorgulayip hem de gelecekte yetistirecegimiz cocuklar uzerindeki tavrimizi da sekillendirmek istemis.

Her bireye cocuklugundan itibaren "duygularini" anlama, icinde bulundugu ani ve onu cevreleyen hisleri cozumleme terbiyesi, egitimi verilmesini savunan yazarin tespitlerine katilmamak mumkun degil.

Bu kitap ile bir adim daha benliginize yaklasabilirsiniz, boyle bir niyetiniz yoksa da, cocuk sahibiyseniz/cocuk sahibi olmayi dusunuyorsaniz hic dusunmeden okumanizi tavsiye ederim :)

#kitapyorum
#tavsiyekitap
#yetenekliçocuğundramı
#alicemiller
#ebeveynokumaları
Alice Miller bu güzel eseri iki defa yazmış. İlk 1979 yılında yazmış. O zamanlar Freud ekolünün temsilcisiymiş. İlk yayınlandığında büyük yankılar uyandırmış kitap, birçok dile uyarlanmış. İlk yazdığında freud ekolü ve psikanalitik kuram çerçevesinde şekillendirmiş kitabı. Daha sonra kitaba aldığı eleştiriler ve kendisininde değişen düşünce yapısı nedeniyle tam 16 yıl sonra kitabı tekrardan düzenleyerek, freud kavramı ve psikanalitik kuramdan arındırarak özgün haliyle yayınlamış. Bazı insanlar için değişimi kabul etmek zor olsada Alice Miller hem içinde birşeyleri değiştirmiş hemde kitabını değiştirmiş. Çok ilgincime gitti. Kitabında çocukluktaki duygu dünyasının çok önemli olduğundan bahsesiyor. Özellikle ilk yıllar bu konuda çok önemli. Çocuğa her davranışımız onun geleceğine dair duygularına yön veriyor. Ve bizim çocuğa olan davranışımızda bizim çocukluğumuzu ele veriyor. Eğer çocukken aşağılanmış, alay edilmiş, reddedilmişseniz, sizde evladınıza aynı muameleyi yapıyorsunuz bilinçdışıyla farkında olmadan. Kitap insanın kendi içine dönüp evladına davranış şeklini kontrol etmeye itiyor insanı. Bebekliğin ilk yılları önemliymiş bunu biliyordum ama bu kadar önemli olduğunun farkında değildim. Birde kitapta diyorki çocukluğunda ezilmiş insanlar daha çok psikoloji alanına yönelir. Buda çok ilgimi çekti
Şiddetle tavsiye olunur.

Psikoloji eserleri sevenlerin dikkatine.."Yetenekli Çocuğun Dramı" kitabı; ülkemizde davranışçı terapi akımınca henüz yeni yeni ele alınan çocukluk çağı travmalarına ışık tutan, 1980'li yıllarda Alice Miller tarafından yazılmış bir kült eser. Kitabın başlığı aldatıcı görünüyor adeta çocuk yetenekleriyle ilgili bir kitapmış gibi. Oysa Miller'ın bahsettiği yetenek; insanoğlunun en muhtaç ve savunmasız dönemi olan çocukluk cağında, kendisine bakan kişilerden-çoğunlukla ebeveynler- duygusal ihtiyaçlarının karşılanması için nasıl incinip, kendi benliklerinden vazgeçmek zorunda kaldıklarını ve yetişkinlerin, diğer tüm insanların duygularını anlamada ve ona göre hareket etme konusunda olağanüstü "yetenek" geliştirdiklerine ilişkin bir kitap başlığı bu. Kitap; zeki, başarılı, duyarlı, yetenekli olduğu halde neden hala özgüvensiz, mutsuz, boşluk hissi içerisinde ve başkalarına bağımlı olan, onlardan onay bekleyen kişilerin çocukluğunu anlatıyor. Ancak geçmişte ne yaşanırsa yaşansın artık bunun geride bırakılıp özgür olunabileceğini yani telafinin her zaman mümkün olduğunu anlatan da bir kıtap. Yoğun, yüklü ve defalarca okunabilecek değerde bir kitap. Keyifli okumalar...

aslında bütün ilişkilerimiz, anne-babayla olan ilişkinin tekrarı.çocuk,eş,arkadaş hepsi.

rolleri değiştirebildiğimiz yerde, belki farkında bile olmadan ebeveynden öğrendiğimizi uyguluyoruz.değiştirmeye gücümüz yetmediğinde ise ebeveynden gördüğümüz muamele neyse onu görmeyi herhangi başka bir ilişkide de kabulleniyoruz, normal sayıyoruz veya ne kadar can yakarsa yaksın bastırılmışlıkla ses yükseltemiyoruz.

kendime not;ne yaparsan yap mükemmel ebeveyn olamayacaksın fakat çocuğunu geleceğe, ilerde tamir etmek zorunda olduğu bi enkaz olarak hazırlama.egonu öfkeni bir kenara bırak dileyebildiğin kadar özür dile,onunla yarışma.o senin geçtiğin yolları henüz geçmedi ama sen onun olduğu yaşlarda oldun,incinmenin ne demek olduğunu bilirsin. incitme