Yetenekli Çocuğun Dramı

Gerek ana/babalarımız ve eğitimcilerimiz ile gerekse kendimizle ilgili gerçeklerimizi öğrenmemize izin verilmezse gerçekten sevebilmemiz olanaksızdır. Böyle olunca sadece seviyormuş gibi davranabiliriz ki, bu yapmacık davranış da sevginin tümüyle karşıtıdır. Karşımızdaki insanı şaşırtır, aldatır. Her şeyden önce de onda bilincinden itmek zorunda olduğu, bilincine vararak yaşamayacağı, bu nedenle de yıkıcı olan bir öfke yaratır; özellikle de eğer karşımızdaki bizim "sözde" sevgimize inanmaya muhtaç biriyse.

Yetenekli Çocuğun Dramı Alice Miller

Çocukların Dünyası

@cocukduygusu

8mo

Sevgi ve maneviyat ile ilgili geleneksel düşüncelere eleştirisiz ve gözü kapalı tutunmak, geçmişin gerçekleri üzerine bir perde çekmeyi ya da bunları bilinçten uzaklaştırmayı kolaylaştırır. Fakat bu olgulara özgürce ulaşacağımız bir geçit bulamadığımız zaman sevginin kökleri budanmış olur. Bu durumda insanları birbiri ile sevgi dolu, hoşgörülü, bağışlayıcı ilişkiler kurmaya davet eden çağrıların sonuçsuz kalmasına hayret edilmemelidir

Sayfa 58 - Profil KitapKitabı okudu

Reklam

Çocukların Dünyası

"Hemen hemen bütün ana/babalar gibi, benimkiler de hiç sözü edilmeyen o içimizde uyanan yaşam dürtülerine yardımcı olmazlardı. Bitip tükenmeyen bir özenle yardımcı oldukları, sadece benim gerçek olanı inkar etmek için ve giderek hayallerin ve yalanların bir ürünü olarak görmeye başladığım bir çocuk dünyasında yaşamayı sürdürmek için yaptığım umutsuz girişimlerdi. [...]"

Hermann Hesse

Çocukların Dünyası

Korku

"Eğer ben bütün duyguları ve onların birbirleri ile kıyasıya giriştikleri ıstıraplı kavgayı bir temel duyguya indirgeyip ona tek bir ad verecek olsaydım, aklıma gelen tek sözcük "korku" olurdu. Evet, o çocukluk mutluluğunun yerle bir olduğu zamanlarda hissetmiş olduğum korku ve güvensizlikten başka bir şey değildi: Ceza korkusu, kendi vicdanımın sesinin korkusu, ruhumdaki yasak olduklarını ve beni suçlara ittiklerini hissettiğim devinimlerin korkusu."

Hermann Hesse

Çocukların Dünyası

Oysa haksız olan, suçsuz insanlara kaydırılan öfke sonuçsuzdur, hiçbir zaman dinmez. Gerçekleri örterek onları algılamamızı engellediği için, aklımızı karıştırır. Bilinç dışına itilmiş ve acımasızlığı tüm kapsamı ile bedenin belleğinde saklanmış olan bir öykünün yıkıcılığından kaynaklandığı için yıkar geçer. Ruhu zehirler, akla hizmet eden belleği yıpratır ve sadece insanlara içgörü ve empatiyle yaklaşma yeteneğimizi yok etmekle kalmayıp düşünme yeteneğimizi de öldürür... Kendini aldatmalar üzerine kurulan bir bina er geç yerle bir olarak insan yaşamlarını da yıkar: Binayı kuranın yaşamı bundan doğrudan etkilenmese de, çocuklarının yaşamı etkilenecektir.