Şu yaşıma kadar kaç tane "Çocuklar için" yazılan kitap okudum bilmem, fakat çok kelimesinin yetersiz olduğuna eminim bu sayıyı belirtmek için.
Yıldız Kulkul Hanımefendi'nin "Çocuklar ile Felsefe" başlığı altındaki Yetişkinler Neden Bizi Anlamaz? adlı kitabını gördüğümde; kültürümüzle taban tabana zıt ve çok satanlar listesinden hiç inmeyen "Çıtır Çıtır Felsefe" serisine rakip çıktı diye sevinmiş, kitabı daha okumadan gözümde yükseklere yerleştirmiştim. Fakat okudum ve gördüm ki toplum olarak çocuklara "çocuk gözüyle" felsefe yazabilmek için daha çoook fırın ekmek yememiz gerek. Yazarı kınadığımı veya emeklere haksızlık ettiğimi düşünmenizi istemem! Tabii ki bir kitabın nasıl doğduğunu iyi bilenlerdenim. Fakat kitabın kapağına "Çocuk" kelimesini yerleştiriyorsanız, o kitabın içinde yetişkinleri kötüleyerek ve çocuklar şöyle şöyle düşünür diyerek başarılı bir çocuk kitabı yazmış olmazsınız. Ama evet, çocuk kitabı yazmış olursunuz...
Bence çocuklar için olan bir felsefe kitabı; çocukların dilinden, beyninden, kimliğinden bağımsız olmamalı, yetişkinleri bile sıkmayacak cümle yapısı ve gerektiğinde mizahıyla, çocukların zihnini de hafife almadan onların duygu durumlarını en özgür şekilde ifade etmelidir.
Maalesef ben bu kitapta bunları pek göremedim. Emek, profesyonellik tabii ki var. Bunları belirtmeme gerek olmamalı.
Umarım, seri olarak belirlenen çalışmada bundan sonraki kitaplar daha akıcı ve amaca daha uygun olur.
Keyifli okumalar.
Vesselâm...