Çok korktuğu halde yalnız yürümek istiyor.Görenler cesareti görüyor yalnızca, nasıl korktuğunu görmüyorlar.Onun da cesurluk kaygısı var.Oysa bilmezliğin güzelliğini, bilmezliğe boyun eğişin esenliğini gösterebilmek isterdi.
Kenarda dursaydın, bir fırtınsyla felaketten felakete yol almasaydın sen de onlar gibi yanlış anlayacaktın her şeyi.Her şeyin seni var etmek icin geldigini hiç farketmeyecektin.İyi mi oluyor böyle? Bittabii.Anladıkça iyileşiyor senin yaraların