. .insanın, ne sızlandığı acayiplik, yazgının acayipliğidir; ne de aklının, içinde yolunu şaşırdığı karanlık, Tanrı'nın karanlığıdır; onun yıkımlarının kaynağı göklerin derinliğinde değil, yeryüzünde, yanı başındadır: bu kaynak, hiçbir zaman Tanrılığın koynunda gizlenmemiştir, insanın kendi içindedir; onu insan, kendi yüreğinde taşır.