Aslına bakarsanız bu kitabı okurken çok sık dejavu oldum. Kristin Hannah'ın okuduğum üçüncü kitabı olmasına rağmen okurken hamlelerini tahmin edebildiğimi fark ettim. Bu benim için kötü bir şey çünkü uzun bir süre Kristin Hannah okumak isteyeceğimi sanmıyorum.
Baş karakterimiz Annie adında kırk yaşına basamak dayamış bir kadın. Bu kadına oldukça acıdım çünkü kendi hayatını yaşamamış. Kocam mutlu olsun, kızım mutlu olsun derken bir benliği olduğunu unutmuş. Bu sevgisine karşılık olarak kocası onu aldatıyor ve terk ediyor. Kitap da böyle başlıyor zaten.Büyüdüğü kasabaya dönen (Bir Kristin Hannah klişesi, dönmese şaşırırdım!) Annie tahmin edin kiminle karşılaşıyor kasabada. Tabii ki gençlik aşkıyla. Biz de bu kitapta kasabadaki saf Annie nasıl benliğini buluyor ve kendisinin de bir insan olduğunu fark ediyor onu okumaya çalışıyoruz.
Okurken biraz sıkıldım. Klişelerden dolayı sıkıldığımı düşünüyorum. Üst üste iki Kristin Hannah kitabı okumamış olsam sıkılmazdım belki de, bilemiyorum. Kitabı okumam 13 günümü aldı çünkü her gün okuyamadım, okuyasım gelmedi. Zaten Temmuz ayı benim için her konuda öyle vasattı ki, okuduğum kitaplardan tat alamıyorum. Belki bundan dolayıdır, belki gerçekten tat vermeyen bir kitap olduğu içindir bilmiyorum ama benim bu kitaba puanım çok yüksek olmayacak.
