Çünkü İblis, rahip için yalnızca bir konuşma tarzı, bir üslup çalımı değil, yaşayan bir gerçeklikti: Kötülük yalnızca ‘bir şey’ değil, her şeyden önce ‘birisi’, daima tetikte bekleyen, hiçbir zaman hazırlıksız yakalanmayan, her an hareket halinde olan dinamik bir güçtü.