Biri gider biri gelir, en fazla bir çeyrek saat. Hem ne demiş Necip Fazıl, treni kaçırdığını söyleyenlere: Ne kaçırması be, kovdum gitti. Bende kovarım olur biter.
Geride sadece esintisi kalan kadife rüzgar, tadına varılmamış bir aşk hevesi gibi hissettiriyordu kendini. Çekip gittiğinde ise yakıp kavuran sevda güneşi ile baş başa bırakıyordu insanları.