Bu kitabı yobazlara adıyorum.
İbrahim'e. Her şeytani taarruzda, gövdesi okurlara delik deşik edilen o katı kayaya. Eyyub'a. Çatal dilli bir yalanın, pelteleştirmeye, çamurlaştırmaya çalıştığı o dimdik gövdeye. Musa'ya. İstatistikle görülemez, tedris ile bilinemez olana. Yunus'a. Kendi mağmasını katı kabukları altında tutup da, altı milyar kelleye gezip dolaşacakları bir yeryüzü bahşedene. Yusuf'a. Jeostrateji yerine su içmeyi, meclis aritmetiği yerine teçhiz ve teklifin inceliklerini bilene. Salih'e. Bizim acemice vuruştuğumuz bu vadiye, ağlayarak oğul gönderene. Yakub'a Dedeme. Ve onun gibilere.
