“Maria, bir kez benim yok edici olduğumu söylemişti. Ben onun yok edicisiymişim, bunu iddia etti. Ve benim kağıda döktüklerim yok edilenlermiş.”
Yok etmek, aile mirasını reddetmenin izleğinde değerleri, verilen katolik-nasyonal sosyalist eğitimi reddetmek, eski düşünceyi tamamen yıkarak yeniye ulaşmak. Ayrıca hikayelerde bahsettim ama buraya da yazayım, Maria karakteri Ingeborg Bachmann’a atıf.
Yok Etme iki bölümden oluşuyor ve bölümler tek paragraf, kitap 400 sayfa:)
İlk bölümde Roma’da yaşayan anlatıcı Avusturya’daki ailesinin ölüm haberini alıyor. Onların fotoğraflarına bakarak hesaplaşmaya başlıyor, yok etmeye. Aile kurumu ile birlikte birçok kurum, iktidar, küçük burjuvalık (Bernhard pek sever bu ifadeyi), Avusturyalılık, Almanlık, katolik-nasyonal sosyalist eğitim, fotoğrafa yaklaşımlarımız vb eleştiriliyor. Bildiğimiz ve sevdiğimiz Bernhard. İkinci bölümde anlatıcı aile evine dönüyor ve Bernhard kurgularında karşımıza sık çıkan aile mirasının reddi izleğinde yıkmaya devam ediyor.
Thomas Bernhard’ı okurlar ya çok seviyor, her kitabını okumak istiyor ya da ilk kitapta fırlatıp atıyorlar:) Arada kitaplarını seçmece okuyan okurlar da var, onlar umarım bu kitabını es geçmezler. Bence en iyi kitaplarından biri. Ancak kitabın baskısı yok:/ Bana da @supersolak hediyesiydi, böyle bir şaheseri okumama vesile olduğu için ne kadar teşekkür etsem az. Kendisinin en büyük abartma sanatçısı olduğunu söyleyen anlatıcıyla uyumlu bir ifadeyle bitireyim. Bernhard edebiyat tanrılarımdan biri.
