Bir şairin gözlerinden öptüğünüzde dudaklarınızda şiir tadı kalır. Okuduğunuzda yüreğiniz şiir olur. Elif Hanım’ın şiirlerinde insanın kendisiyle konuşmalarının şiirsel tadını alıyorsunuz. Eleştirilerinde bile naif, sıcak, düşündürücü bir üslup. Kendinizi buluyorsunuz. Hatta öyle ki okuduğunuzda kendi öz eleştirinizi yapıyorsunuz. Nasıl insan olunur, sevginin ortak dili nedir, şiir ne için, kimin için yazılır, kalemin gücü nedir, şiir neyi eleştirir, hayata katkısı nedir, hayatın kısa bir özeti midir? Elif Hanım’ın güçlü kaleminde ve duygu birikiminde bu durumu daha iyi anlıyorsunuz. Bir duygu seline kaptırıp gidiyorsunuz kendinizi. Bazen şiir, bazen aforizma oluyorsunuz. Size sizi anlatıyor. Kendinizi anlamanız için size bir yol açıyor. Bazen zayıflıklarınızı, bazen güzelliklerinizi çarpıyor yüzünüze. Size şiir gibi olmanız, şiir gibi yaşamanız gerektiğini şiirle öyle bir güzel anlatıyor ki her mısrasında şiir oluyorsunuz.
