Yolda Bir An
İlhan ÖzdemirSözler ve Alıntılar
Zaten aşk bu değil miydi? Sendeki eksiği tamamlayan o şey... Bir insan veya bir eşya... Ne fark ederdi ki? Bir varlık değil miydi insanı kendine âşık eden? Yarım bir elmanın diğer yarısını bulması değil miydi o sevince benzeyen ama çok daha derin olan duygu?
Aşk... Aşk olsundu gerçekten. Aşk olmayınca bir şeyler hep eksik kalıyordu. Nesneler renklerini yeterince kabullenmiyor ve yemekler tatlarını yiyenden kıskanıyorlardı. Aşık olan insanlar bu dünyanın başrol oyuncularıydı ve diğerleriyse figüran. Aşk öyle bir şeydi ki en işe yaramaz eşyayı bile kutsal bir anlama kavuşturabilirdi
Bir insana baktığı zaman onun içindeki çocuğu,cevheri keşfetmekti maharet.Yoksa dışarıdan görünen kirli yetişkini herkes görebiliyordu
Anlamak ne demekti? Yaşamak mıydı? Öğrenmek miydi? Bilmek miydi?
Sayfa 122Kitabı okudu
Özlemek için insan kendisinden bir şeyler vermiş olmalıydı. Yani bir parçasını o kişiye vermiş ve o parçasına tekrar kavuşarak eksikliğini gidermek, tamamlanmaktı mesele. O hâlde kendinden bir parça vermediğin insanı ne özlersin ne de ona kavuşmak için çaba harcarsın.