Ona göre armağanlarımın içinde en değerli olanı buydu ve hangi ulusun olursa olsun,bayraklar öpülürdü. Böyle bir şeyi hayal bile edemezdim.Karşımda,bayrağıma sarılmış bir Amerikalı duruyordu.Üstelik bu tablonun oluşmasında en önemli pay benimdi...
Uluslararası değişim öğrencisi seçildiğim andan yolculuk günüme kadar,beni en çok oyalayan konu bu olmuştu:Gideceğim eve götüreceğim armağanlar! Çok pahalı olmayabilirdi.Ama Türkiye’mden izler taşımalıydı,ülkem gibi kokmalıydı...