Freud ve Felsefe (1965) ile Yorumların Çatışması (1969) Ricoeur'ün hermenoytike ilgisini yansıtan kitaplardır. Yorum TeorisiNde ise bu iki metindeki görüşlerini işleyerek söylem olarak dil teorisini geliştirir. Bu kitapta söylem, olay ile anlam diyalektiği olarak tanımlanır. Olay olarak söylem, atıfta bulunur (bir şey hakkındadır) kendine atıfta bulunur (birisi tarafından söylenir), zamansaldır (belirli bir anda söylenir), ve nakledilebilirdir (birisine söylenir). Anlam olarak söylem ise, hem konuşucunun anlamı hem de ifadenin anlamıdır. Olay ile anlam diyalektiği, aynı şekilde yazılı söylemde de devam eder. Konuşulan söylem belirli bir diyalog durumda belirli birine yönelikken, yazılı söylem sınırsız sayıda soyut okura hitabeder. Ricoeur'e göre hermenoytikin vazifesi, yazarın niyeti ve yazdığı konteksle ilişkili olarak bu otonom metin problemini anlamaktır.
