Gerçekten gerek var mıydı dedirten Ömer Seyfettin hikâyeler derlemesi. Anlamadığım hikâyeler vardı ve bunu o zamanın koşullarına bağladım ama bundan yüzyıllar öncesinde yaşayan Mevlana, Yunus Emre gibi insanların yazdıkları bile anlaşılıyorken bundan 1 yy önce yazılan hikayelerin mantığını anlamıyor oluşum beni üzdü açıkçası. Güzel mantıklı hikâyeler hiç mi yoktu, tabi ki vardı. Mesela horoz hikâyesinde bir genç kızın kafasından, dünyaya düşüncelere teşbihlere şahit oluyoruz ve yer yer ona hak bile veriyoruz. Kızın tüm bunları düşünmesinın erkeği sevmemesinin, baskın otoriteye karşı oluşunun temelinde babası yatıyor. Bu yüzdendir ki baskın sert babasını horoz ile özdeşleştiryor. Bu çok güzel bir hikayeydi altta iletilen mesajda gayet güzeldi. Hikâye babalar ve horoz ilişkisi üzerine kurulması gayet özgün bir fikir. Ve başarılı. Taa kii dünyanın nizamını okuyana dek. Bir hikâye en fazla bu kadar berbat ve iğrenç edilebilir. Neden yazmış anlamadım. Acaba horozu yayinlayinca o zamanın şartlarına göre erkek egemenliğe aykırı olduğundan çok fazla eleştiri geldi de genç kızların aklını karıştırıyor gibisinden (?) O yüzden mi bir hikâye daha ekleyerek devamını yazma gereksinimi duydu. Ôyleyse o kadar üzücü ve vahim bir durum ki.
