Bazen tanrının çok acımasız olduğunu düşünürüm. Bize sunduğu her şeyin bir nimet olduğunu ve dünyanın bir oyalanma yeri olduğunu söyleyip bizlerin başına her türlü şeyi getirdikten sonra ona ibadet etmemizi, onu yüceltmemizi bekliyor. Karl Sagan insanoğlunun dünyanın ve evrenin insan oğlu için var olduğu görüşünü çok gülünç bulduğunu anlatıyordu. Evet dışarıdan bakıldığında bu çok gülünç. Tanrının bize olan uzaklığı ve evrenin genişliği karşısında insanoğlu bir zerre sadece.
İşte tam bu noktada insan dediğimiz varlık çok basit kalıyor evreni anlayabilmek için. Astral seyahate olan ilgim lisede başladı. Bu ilginin başlamasının en büyük sebebi de gördüğüm bir rüya. Bazı rüyaların gerçek olmasını her şeyden çok isteyebiliyor insan.
Bu kitap benim o rüyamın canlandırması gibiydi. Astral seyahate başlamadan önce kendinizi bu duruma hazır hissetmeniz gerekir ama tüm kalbinizle. Daha sonrasında yoğunlaşmanız gerekir ve meditasyonlarla iç enerjinizi hissedip dengelemeniz gerekir.
İçe dönük bir kişiliğe sahip olmama rağmen henüz yoğunlaşamadım o kadar. Bakalım gelecekte astral seyahat macerasında var olabilecek miyim? Bu kitapta kafamı karıştıran tek şey insanoğlunun kümeleşmesi. Belli başlı örgütlenme çeşitleri olduğunun söylenmesi (iyi ve kötü).
