Genellikle okuyacağım kitapları çeşitli yorum ve tavsiyelere dayanarak, irdeleyerek seçerim. Satın alır, okur ve kütüphaneme eklerim. Bu kitap ise ismini sıkça duyduğum ancak okumaya niyetlenmediğim bir kitaptı. Çok eski kitapların bulunduğu kullanılmayan bir dolabı açtığımda elime birkaç kitap geldi ve onlardan biri de buydu. Şöyle bir içine baktım ve okumaya karar verdim. Bugün bitirdim ve pişman olmadım.
Öncelikle kitap, bir büyükannenin torununa yazdığı son mektuplardan oluşuyor. Bu mektuplarda kendisinin, evladının ve -mektupların muhatabı olan- torununun çocukluğundan izler, geçmişin bilinmeyen yönleri ve geleceğe dair nasihatler yer alıyor.
Psikolojiye ilgisi olan bir okur olarak anlatılan bazı kısımlar beni daha bir fazla etkiledi. Daha önce okumuş olduğum psikoloji temelli bir kitaptan, neslin son halkası olan birinin yaşantısının iki ya da üç nesil öncesinin yaşanmışlığından -bilinç dışı vasıtasıyla- etkilenebileceğini öğrenmiştim. Bu kitapta da bahsettiğim durumu somut olarak görmüş oldum diyebilirim.
Saklı tutulanların, konuşulmayanların, konuşulması gerekenlerin ertelenmesinin pişmanlığı ve sebep olduğu şeyler burada güzel işlenmiş diye düşünüyorum. Şu alıntı da bir yönüyle bunu ifade ediyor:
"Ölüler yokluklarıyla değil, daha çok -onlar ve bizler arasında- söylenemeyenler yüzünden acı verirler."
Psikolojik yönünün yanı sıra, kitabı anlatım yönüyle de beğendiğimi söyleyebilirim. Güzel betimlemeler ve gülümseten benzetmeler karşınıza çıkıyor okurken. Anlatım dili ise oldukça hafif ve anlaşılır. İlgisini çekene tavsiyedir.
