Yürekte Bukağı
Tomris UyarEn Eski Yürekte Bukağı Gönderileri
En Eski Yürekte Bukağı kitaplarını, en eski Yürekte Bukağı sözleri ve alıntılarını, en eski Yürekte Bukağı yazarlarını, en eski Yürekte Bukağı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ara sıra olur. Cigara dumanlarıyla dolu, boğucu, kalabalık bir odada, birbirlerine uzak kimselerin rastgele sürüklendikleri bir odada, bir akşamüstü, her şey kalakalır; bıçak-çatal seslerinden başka ses duyulmaz olur. Herkes, garip bir suçluluk duygusuyla ses çıkarmamaya çalışır elinden geldiğince. Ev sahibi ayağa kalkar, son bir atılımla geceyi kurtarmaya girişir; soğuk bir şaka yapar, sıradan bir olay anlatır, ya da bilinen bir fıkrayı yineler ama ne olursa olur, bir başka şey boşalır ansızın, sanki herkes, bu sıradan, ucuz ortaklaşmayı bekliyormuşçasına koyverir kendini; bir ağızdan gülüşülür.
İşte o anda, daha önce hiç karşılaşmamış iki kişi, anlatılmaz bir çekime uyarak başlarını kaldırır, göz göze gelirler. Ağızlarından aynı sözler çıkmak üzeredir, oysa ağızlarını açmazlar, bakışlarını kaçırırlar. Ne var ki, o değişiklik olmuştur bile; bir ırmak gibi, bir çöl gibi doğal bir sınır çizgisi, onları odadaki kalabalıktan ayırıvermiştir.
Birbirlerini tanıyorlardır..
Yaşamak, gitmek demek onun için. Yeryüzü, iki deniz arasında bir nokta demek, iki kent arasında bir istasyon.
İstemeye hakkım var mı bilmem, ama seni yürekten ilgilendiren şeyleri, başkalarına anlatmaktan kaçınacağın şeyleri duymak isterdim. Anlat bana...
Sayfa 8 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Seni asıl yaşlılığında görmek isterdim. Durgun, uzak, temizken her şey, barışta.
Sayfa 14 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Kimsenin renkleri gördüğü yoktu.
Sayfa 15 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Konuşmak da tehlikelidir. İçte biriken sözcükleri boşaltmak. Hele konuşmayı bir kere unutmuşsan.
Sayfa 74 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Tomris Uyar'ın Roman Yazmaması Üzerine
Roman yazmaktan kaçmam da buna bağlı belki. İlk romanın genellikle özgeçmişe dönük bir ürün olduğuna inanılır. Oysa özgeçmiş, yazarın bugününü, yarınını yönlendiren kısacık bir başlangıç noktası değil midir yalnızca ? Uzarsa kimi ilgilendirir ? Kendimizi temize çıkarmak ya da hırpalayıp ezmek adına, genel akış içinde seçtiğimiz bir noktada durdurabilir miyiz yaşamı, dondurabilir miyiz ? İlk roman yazılmadan ikincinin yazılmaması da doğal. Ver elini öykü öyleyse, dinmeyen devingenlik...
