İlk kitabın aksine kurgunun açılmaya başladığı, artık bazı detayları ve karakterleri kafamızda oturtmamızın da sağladığı bir rahatlıkla akıp giden ikinci kitap bir kayıpla başlıyor ve buruk bir hüznü de beraberimize katarak devam etmemize neden olacak bir akıcılıkla bizi sonraki sayfalara sürüklüyor.
"Heybetli gemiler, heybetli krallar
Üç kere üçtü sayıları,
Ne getirdiler o batmış ülkeden
Aşarak akan suları?
Yedi yıldız getirdiler yedi de taş
Bir de ağaç kar beyazı."
