Bir zamanlar, çok da uzak olmayan bir ormanda bir keselisıçan yaşardı. Yüzünde güller açan, küçük, mutlu bir keselisıçandı bu.
Gündüz güneş parlarken gülümserdi. Gece ay parıldarken gülümserdi. Yağmur çamur demez hep gülümserdi....
Koca ormandaki en mutlu, en güleç yüzlü, kuyruğu en güçlü keselisıçandı o.Derken günün birinde ağacın yanına bir grup insan geldi. Piknikten dönüyorlardı. Keselisıçanın mutsuz olduğuna inandılar, onu mutlu etmek için ağacı ile birlikte söküp şehre götürdüler.
Ve evet herşey böylece değişmeye başladı Keselisıçanın hayatında. Onlara göre Keselisıçan mutsuzdu ve o mutlu olmalıydı. Ama o her zaman mutlu olan keselisıçanı bile insanlar yaptıkları ile üzmüş, mutsuzluğu ona göstermişlerdi aslında. İçin için ağlamayı bile yaşamıştı artık minik dostumuz. Tam herşey bitti derken, evine dönmeyi başaran Keselisıçan tam da artık gülmeyecek derken birden gülümseyerek yine umutlarımıza pencere açıyor.
Yine bir Frank Tashlin kitabı. Ayı Olmayan Ayı kitabı ile benzer konulara dikkat çekiyor yine yazar. Belki de aynı ormandalardı ikisi de .. Birisi ayı olduğunu anlatmaya , diğeri mutsuz olmadığını inandırmaya çalışıyordu insanlara. İkisi de maalesef yenik düşüp kapitalist sistemin onlara öngördükleri gibi olmaktan başka çare bulamıyordu sonunda. Aynı şeyleri farklı şekilde yaşayan birçok kişi olabiliri de hissettim ben bu kitapta. Bu çok önemli bir konu demiş yazar bir daha anlatarak sanki.....
*
8 yaş ve üzeri
*
