Baş karakterimiz Sadık, Sadık'ın imtihan olduğu insanlar, sevdiğini düşündüğü insanlar, gerçek dostu Kadir ve sevdiği kraliçe Astarte ve Sadık'ın başından geçen acı ve bir o kadarda tecrübe edindiği, bilgilendiği, yaşadıklarından ders çıkardığı yolculukları..
Hem masal, hem macare, hem bilgelik, hem tarihi, hem toplumsal bir felsefi roman tadında..
Kitabın sonlarına doğru yeter be Sadık sende o kadar mücadele verdin artık mutlu olmayı hakediyorsun dedikçe Sadık daha fazla imtihan verir olur. Sadık bütün mücadelesini verdiği halde bir haksızlık sonucu Babil'i tekrar terk eder, etmek zorunda kalır yine ve bir münzevi ile karşılaşır. Münzeviyle yaşadığı zaman dilimi daha önceki yolculuklarına benzemez. Artık isyan edeceği bir noktada münzevinin aslında Melek Jesrad olduğunu görür (Melek Jesrad Hz. Hızır'ı Sadık ise Hz. Musa'yı temsil etmektedir.).
Sadık en sonunda kral olur ve Astarte'ye kavuşur. Sadık kral olduktan sonra "İmparatorluk huzurun şanın, ve bereketin keyfini sürer. Bu dünyanın en güzel çağı oldu. O çağa adalet ve sevgi hükmetti. Herkes Sadık'a, Sadık ise Tanrıya şükretti." *
diye kitap biter.
*Sadık'ın öyküsüne dair bulunan el yazması burada sona eriyor. Sadık'ın aslına uygun bir şekilde kaleme alınmış daha pek çok macera yaşadığı biliniyor. Şayet onlara kadar ulaşmışsa Doğu dilleri tercümanı olan beyefendilerden bunları bizlere aktarmalarını rica ediyoruz (Voltaire'nin notu).
