Zamanın Axınını Lənətləyirəm
Per PettersonOldest Zamanın Axınını Lənətləyirəm Reviews
You can find Oldest Zamanın Axınını Lənətləyirəm quotes, oldest Zamanın Axınını Lənətləyirəm book quotes, the most impressive sentences and paragraphs on 1000Kitap.
Norveç edebiyatıyla ve Per Petterson ile ilk tanışmam bu kitap vesilesiyle oldu. Yazar anlatım tarzı ile, insanda diğer eserlerini de okuma isteği uyandırıyor.
Kuzeyin donukluğunu, soğukluğunu, insanların mesafesini, romanı okurken içinizde hissediyorsunuz.
Kitap adını Mao’nun bir dizesinden alıyor.
”Kırılgan ayrılış imgeleri, o zamanki hali köyün,
Lanet olsun zaman nehrine; otuz iki yıl geçmiş bile.”
Romanın kahramanı Arvid Jansen… İdealleri için üniversiteyi bırakarak bir fabrikada işçi olarak çalışmaya başlayan, kendini Mao’cu olarak gören fakat bunda çok da başarılı olamamış, boşanmanın eşiğinde bir adam Arvid. Bir de bunların üstüne annesinin mide kanserine yakalandığını ve öleceğini öğreniyor. Yazar, Arvid’in hikayesini bize geri dönüşlerle anlatmaya çalışıyor. İlgisiz ve sevgisiz geçen çocukluğu, annesi ile arasındaki aşılamayan mesafe, abisinin ölümü… Tüm bunları yazarın etkileyici anlatım tarzıyla Arvid’in ağzından geçmişe giderek öğreniyoruz. Geçmişte sıkışıp kalmış bir adam Arvid. Ne bugünde var olabiliyor ne de geçmişte. Annesi ile arasında hep bir sessiz uçurum var. Bu uçurumu ortadan kaldırmak, kendisine karşı olan bu soğukluğunun altındaki nedeni anlamak için çabalıyor. Arvid’in içten içe yaşadığı acıyı, kendisi ile olan iç hesaplaşmasını hissedebiliyor ve zaman nehrindeki sessiz çığlığını duyabiliyorsunuz.
‘Dünya bütün görkemiyle yayılıyordu, zamanda geriye, zamanda ileriye, tarih uzun bir nehirdi ve hepimiz onun bir parçasıydık. Bütün ülkelerdeki bütün insanların benzer özlemleri vardı, benzer rüyaları ve dünyanın çevresinde el ele koca bir halka oluşturmuşlardı.’
.
Arvid boşanmak üzere, bununla birlikte annesinin hasta olduğunu öğreniyor. Oldukça
Yeni bir yazarı keşfetmenin mutluluğunu yaşıyorum. Çok sevdim bu kitabı doğal olarak yazarın diğer kitaplarını da okuma kararı aldım. Yazar bu romanı ile Kuzey Ülkeleri Konseyi'nin edebiyat ödülüne layık görülmüş. Yeri gelmişken yazarın Norveçli olduğunu da ekleyelim. Kitabın çevirmeni Aslı Biçen'e de teşekkür etmek gerekiyor. Kitap su gibi akıp gitti. Kitabın ana kahramanı Arvid, boşanmanın eşiğindeyken annesinin kansere yakalandığını öğrenir ve ona destek olmak için yanına gider. Bu süre içinde zaman zaman çocukluğunu zaman zaman da gençlik günlerini hatırlar. Eski sevgilileri, vefat eden kardeşi, üniversite yılları ve iş hayatı... Bir yandan anıları canlanır bir yandan da hayattaki başarısızlıkları ile yüzleşir. İnsanoğlunun en önemli problemlerinden biri olan ilişkiler ve ilişkilerde yaşanan mesafeler de Arvid'in temel sorunu olur.
“Lanet Olsun Zamanın Nehrine” Arvid, romanımızın baş karakteri… geçmiş ve bugünde bizi yaşatırken geçmiş kırgınlıkları ile gelecek hüsranları arasında bizi bir anlatının içinde oradan oraya taşıyor. Bu taşıma öyle coşkun bir nehir gibi değil , usul usul zamanın en durgun akışına bırakır gibi. Benim genel olarak Kuzey Avrupa anlatılarında hissettiğim derin bir keder söz konusu bu eserde de. Sade fakat süslü büyülü bir atmosfer. Belirsizlik ve hüsran zaman nehrinde anne ve oğlu sürüklerken Arvid kendini nasıl konumlandıracağına nasıl yaşayacağına bir türlü karar veremez gibi . Bir boşluk mu yokluk mu, var iken boşluk ile yokluk arasındaki mesafeyi kendince en az hasarla atlatmaya mı çalışıyor? Serinin ikinci ve üçüncü kitabında ne ile karşılaşacağımı merak ediyorum ama bu o öyle ölesiye bir merak değil sevgisizlik mi ötelenmiştik mi… haydi siz de okuyun ve kararınızı verin
“Kırılgan ayrılış imgeleri, o zamanki hali köyün.
Lanet olsun zaman nehrine; otuz iki yıl geçmiş bile.”
Ah Arvid, annenin doğum günü için yazdığın mektubu ona okuyabilseydin eğer ikinizin arasını açan o nehir zamanla kurur muydu? Ya da babana daha az benzeseydin? İşçi sınıfına dahil olmak için üniversiteyi bırakmak da neyin nesiydi? Boşanma meselesine gelmiyorum bile ️
Arvid Jansen, artık otuz yedi yaşındasın ve hâlâ tereddütler yaşıyorsun. Geçmişte ilgisiz bir çocukluk yaşaman, ideallerin uğruna aldığın kararlarının hayal kırıklığı ile sonuçlanması ve şimdi annenin hastalığı… Lanet olsun Zaman Nehrine…
“… herkesin kabul ettiğini düşündüğün bir eğilimin hemen altında tam aksi yöne doğru başka bir eğilim olur ve her şey değişmeye başladığında dikkatle gözlemezsen kendini bir yerde tek başına kalmış bulursun.”
Per Petterson almış eline kalemi insafsızca çizmiş kaderini, sen ne yapabilirsin ki?
“Dünya bütün görkemiyle yayılıyordu, zamanda geriye, zamanda ileriye, tarih uzun bir nehirdi ve hepimiz onun bir parçasıydık.”
Yazarın okuduğum ilk kitabıydı. Bir adamın ailesi tarafından ilgi görmemesi, boşanmanın eşiğine gelmesi, annesinin hastalığını öğrenmesi ve içinden geçen duyguları dışa vuramayacak şekilde kendini baskılaması ve çektiği yokluğu ve ikilemleri anlatan bir kitaptı.
Kimi kitaplar vardır elinize alırsınız, aslında beğenmezsiniz ama okuduğunuz sayfalara inat devam eder ve bittiğinde zaman kaybıdır diye düşünürsünüz. Benim için öyle bir tecrübe oldu. Belki çeviriden belki de yazarından bilemiyorum ancak önereceğim bir kitap değil. Duygu, yazı ve aktarım bana geçmedi.