Zerdüşt’ün ne buyurduğuna ilişkin, ‘aslında tam olarak şunu söyledi’ ya da ‘tam olarak bunu söylemedi’ türünden söyleneceklere Zerdüşt okundukça yeni birileri eklenecek. Çünkü metinleri hem teolojik hem felsefi göndermelerle yüklü olduğu için doktriner öğretiler olarak kalmayacak hiçbir zaman. Belki sadece Zerdüştiler için üzerine tartışma yürütülemez bir kutsallıkla korunacaktır.
Zerdüşt, evrende bölünmüş bir simetrinin yarıklarından süzülüp keşfetmeye çalışan bir hakikat arayışçısıdır daha başka bir ifadeyle sözcüsü. Aydınlık-karanlık, iyi-kötü gibi diyalekt bir farkla okunacak olgulan pozitif diyalektik yönünde ağır basarak tercihte bulunur. Aydınlık karanlığa, iyi kötüye neticede hükmetmelidir. Ve zaman hükmünden bir şeyler kaybetmişse bu, evrenin düzenindeki ikili dengenin bozuma uğramasındandır. Zerdüşt bunu hatırlatmaya gelmiş bir peygamber edasıyla sahneye çıkar.
Toprak, hayvanlar, bitkiler ve göremediğimiz bütün her şey. Aslında cennet bu yeryüzüdür bu uyum içinde dolayısıyla dünya/evren gördüğümüz canlı cansız her şeyindir. Ya da evren ve dünya bizzat bu şeylerin tamamıdır. O sadece insan için yaratılmış bir kutsal değildir. Onu kutsal kılan bu her şeyle birlikte oluşudur. Yıldızlar, güneş, ay bize yol gösterir çünkü zaten bu evrende her şey doğru ve iyiye götüren bir işaretler toplamıdır. Bunu yakalayan hakikate yaklaşmış olur.
