- Bu altı ve üstüyle çöken çürük dünyanın içinde bir kısım da çocuklar ve gençler var. Onlar, bu çöküntü içinde doğdular, büyüdüler ve onlar insanlığın en korkunç kışından sonra sürecek hayat filizleri!
Allahım, neden bu karanlık, neden bu çakan mahşer ışığında birbirini boğazlayan, parçalayan vahşi sürü! Ne kadar beraber, ne kadar ebediyen susmuş sesler; ne kadar can çekişme içinde kadın ve çocuk yüzü, ne kadar canavara benzeyen erkek sürüleri, ne kadar beyaz sakallı, gözlerinde acı ve merhametle bakan terk edilmiş ihtiyarlar! Niçin birbirlerinin gırtlaklarını, kafalarını bu galiz ve hayrani iştah ile parçalıyorlar? Ne kadar işitilmeyen ıstırap sesi, yalnız ölen yüzlerdeki ifadeden anladığı sonsuz inilti ve beddua! İnsanlara ne oluyor?