bir sonraki gece
olmayabilecekken,
bıçak sırtında yazılmış,
bıçak gibi bir metin.
oruç aruoba'nın intiharı düşündüğü bir gece kızına yazdığı mektup, zilif. çok şey anlattı kısacık olmasına rağmen. bir babanın kızına kendini açıklayışı, içini döküşü.. aruoba, 31 sayfadan oluşan bu mektubun, ölümünden sonra kızının eline ulaşmasını istemiş. intihar girişimi başarılı olmamış tabii.. sonra da bu sarsıcı metin kitaplaştırılmış.
şöyle diyor kızına:
"yazdıklarımı şimdi okurken, beni iyice anlayabilecek konumda olacaksın — yıllar geçecek; büyüyeceksin. o zaman, bana küçükken beslediğin
duygular, belki bir-iki anıya sıkışıp kalmış olacak;
belki de, kocaman bir boşluğun incecik çeperleri
durumuna gelecek; ama bu cılız anılardan onların anlamını çıkarabilecek yaşa gelmiş olacaksın;
yıllar boyunca da, düşüne düşüne, çıkaracaksın.
bunu umuyor değil, biliyorum; çünkü sende,
daha o yaşında bile, o anlamı kavrayacak gücü
görmüştüm — yani, şimdi, görüyorum..."
oruç aruoba'nın üslubunu hep çok etkileyici bulmuşumdur. eksiltili cümleleri insanın kendi zihninin içinde derin bir gezintiye çıkmasına ve kaybolmasına sebebiyet verir. felsefeyi sevdirir. düşünmesi için yol gösterir kişiye ama asla dayatmaz. çünkü dediği gibi:
"tek kişi işidir felsefe. okurken iki kişi karşı karşıyadır. iki kafa karşı karşıyadır. yaparken tek kafa, yalnız başına."
okduğum en etkileyici mektup, en duygu yüklü metindi.
Zilif 
Oruç Aruoba