Zincire Vurulmuş Prometheus Gönderileri
Zincire Vurulmuş Prometheus kitaplarını, Zincire Vurulmuş Prometheus sözleri ve alıntılarını, Zincire Vurulmuş Prometheus yazarlarını, Zincire Vurulmuş Prometheus yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sen yoksa beni
Yaşamaktan bıkar mı sandın?
Kaçak çöllere giderim mi sandın
Açmıyor diye
Bütün düş tomurcukları?
Bak işte, yerli yerimdeyim;
İnsanlar yetiştiriyorum bana benzer;
Bütün bir kuşak benim gibi,
Acılara katlanacak, ağlayacak,
Gülecek, sevinecek,
Ve aldırış etmeyecek sana
Benim gibi!
Benim seni kutlamam mı gerek? Niçin?
Hiç derdine derman oldun mu sen
Derdine derman bulamayanın?
Gözyaşını sildin mi hiç
Başı darda olanların?
Kim adam etti beni?
Güçlüler güçlüsü Zaman
Ve önü sonu gelmeyen Kader, değil mi?
Onlar değil mi
Senin de benim de efendilerimiz?
Şu evrende siz tanrılardan
Daha zavallısı var mı bilmem:
Kurban vergileri
Dua üfürükleriyle beslenir
Haşmetli varlığınız zar zor.
Size umut bağlayan budalalar,
Çocuklar, dilenciler olmasa
Yok olur giderdiniz çoktan.
Karart göklerini Zeus,
Duman duman bulutlarla;
Diken başlarını yolan çocuk gibi de
Oyna meşelerin, dağların doruklarıyla.
Ama benim dünyama dokunamazsın,
Ne senin yapmadığın kulübeme
Ne de ateşini kıskandığın ocağıma.
Pandora açınca kutunun kapağını,
dağıttı insanlara acıları, dertleri.
Bir tek Umut kaldı dışarı çıkmadık
kapağı açılan dert kutusundan.
Umut tam çıkacakken Pandora kapamıştı kapağı,
böyle istemişti bulutları devşiren Zeus.
O gün bugündür insanların başı dertte,
toprak bela doludur, deniz bela dolu,
geceler dert doludur, gündüzler dert dolu,
belalar başıboş dolaşır sessizce
ölümlülerin çevresinde,
derin düşünceli Zeus ses vermedi onlara
sessizce gelişlerini duymasın diye insanlar.
Görüyorsun ya Zeus’un dileğine karşı konmaz.
İapetosoğlu, sivri akıllı kişi,
seviniyorsun ateşi çaldın, beni aldattın diye,
ama bil ki dert açtın kendi başına da:
Çaldığın ateşe karşılık bir bela,
öyle bir bela salacağım ki insanlara,
sevmeye, okşamaya doymayacaklar bu belayı.
Söz değil artık bu, olayın ta kendisi!
Sarsılıyor yer
Ta derinlerden,
Sesler geliyor gök gürültüsü gibi.
Kıvrım kıvrım sarıyor gökleri yıldırım,
Bir hortum kaldırıyor tozu toprağı,
Birbirine giriyor havanın bütün solukları,
Rüzgârlar rüzgarlarla savaşıyor,
Gökler denizlere karışıyor.
Bu işte besbelli Zeus’un
Beni korkutmak için çıkardığı kasırga.
Ey yüce anam benim,
Ve ey sen
Dünyaya ışık salarak dönen gökyüzü,
Gör uğradığım haksız belaları!
Benim acılarıma hiç katlanamazdın demek!
Kader ölmeme de izin vermiyor
Yalnız ölüm kurtarabilirdi beni,
Oysa çektiğim işkencelerin sonu yok
Zeus tahtından düşmedikçe.
Hangi suçunu ödüyorsun
Can çekişerek buralarda?
Bana deli desinler razıyım:
İyilik uğruna deli sayılmak güzel şey!
Evet, ölüm kaygısından da kurtardım ölümlüleri.
Bambaşka, yeni bir soy yaratmak istiyordu.
Bu tasarıya kimse karşı çıkmadı benden başka,
Bir tek ben göze alabildim bunu
Ve kurtardım insanları, önledim
Hades’in karanlıklarında yok olup gitmelerini.
İşte bunun için çekiyorum bugün
Bu çekilmez, bu görmeye dayanılmaz acıları.
İnsanlara acıdım diye bana acımaz oldular.
Çarptırıldığım ceza öylesine insafsız ki
Görülmesi şanını artırmayacak Zeus’un.
Ah gelin de zincirlere vurulmuş
Mutsuz bir tanrı görün!
Zeus’un düşmanını görün,
İnsanları sevdi diye
Zeus’un sarayındaki bütün tanrıların
Düşman kesildiği tanrıyı görün!
Yüce gökler tez kanatlı yeller,
Irmakların akıp giden suları,
Denizlerin kıvrım kıvrım sonsuz gülüşleri!
Toprak, varlıkların anası.
Ve sen, Güneş, her şeyi gören koca toparlak!
Sesleniyorum size, gelin görün
Bir tanrıya neler çektiriyor tanrılar!
Her varlık çoktan bir kederle yükümlenmiş...