Aşk, a-ş-k harflerinden oluşan Arapça bir kelimedir. Istılahi olarak ise bahçelerde biten bir tür yabani ottur.Bu ot ağaçların gövdesine tebelleş olarak ağacın nemini tüketip kurutur ve gelişmesine engel olur.İnsan vücudunun ağacı da gelişmeye başlayıp kemale ulaşacağı zaman aşk bir köşeden başını çıkartarak kendisini sarar.Evet,aşk her ne kadar ruhu beka alemine kavuştursa da ,bedeni fena alemine sevk eder.Zira bu dünya da hiç bir şey aşk yükünün takatini çekemez.
İşin başında bir öğrenci olduğum doğru ama öğrenmek için,insanın yıllarını alabilecek kadar,ilimlerin çok hacme sahip olduklarını sanmıyorum.Örneğin mantığın kabul görmüş usulve mebnası ile sınırlı konulara sahip olduğunu müşahade ediyorum.Mesela muarif ya özle ilgilidir veya ilinti ile ilgilidir ve hüccet ya kesin kıyastır veya seçmeli kıyastır.Eğer elli yıl daha mantık okursak bunları tekrarlamaya mecburuz ve sadece İbn-i Sina'nın yazılarından,bir defa da Gazali'nin yazılarından ve bir diğer sefer de Sehlan Savi'nin yazılarından okumuş olmakla avunuruz.Bu da derdimizi deva etmez,yani hangi tarafa yönelirsen yönel,Aristoteles,İbni Sina ve Eş-ari gibi kaç meşhur kişi veya Şifa ve İşarat gibi kaç meşhur kitaba müracaat etmek zorundasın.Eğer bir gün konuşmak istersen bir taraftan insanı susmaya ve teslim olmaya davet edip eziyet ve işkence etmekle tehdit ederler.