Benim hakkımda hiçbir şey bilmiyor, kitaplar kadar sessiz olduğum aklının ucundan bile geçmiyordu. Kitaplar gibi içimden konuştuğumu, ağır bir kapağın altında ezildiğimi bilmiyordu.
Hep aynı adamlar aynı yerlerde dolaşıyor ve aynı şeyleri yapıyorlardı. Aynı otobüsler aynı duraklara uğruyor, aynı yolcular tekrar binip iniyor, hayat kendi içinde dönüp duruyordu.