Cahit Sıtkı şiire, sanata sıkı sıkıya bağlı bir edebiyatçı, Türkçeye âşık bir şair. "Ziya'ya Mektuplar"ın her sayfasında onun bu özelliğinin damgası mevcut. Karşısında fevkalade bir şair, edebiyatçı olan Ziya Osman Saba'yı bulunca Cahit'in kalemine dur durak yok. Mektuplar, gündelik meselelerden de bahsetmelerinin yanı sıra esas olarak edebiyattan bahsediyor. Bolca şiir, bolca kritik, edebiyat âlemine dair haberler, bazı bazı dedikodular... "Ziya'ya Mektuplar", edebiyatla olduğu kadar sımsıcak, omuz omuza, kıyasıya bir dostlukla da dopdolu. Bir sanat kavgasına, yaşamak kavgasına yan yana girişmiş iki dostun kitabı "Ziya'ya Mektuplar". Her ne kadar dostluğun tek tarafı konuşuyor olsa da.
Mektupların haricinde kitabın girişinde Ziya Osman Saba'nın "Cahit'le Günlerimiz" adlı bir yazısı da mevcut ki en az mektuplar kadar, belki yer yer onlardan çok daha fazla, vurucu bir yazı. Ziya Osman, günlerin içinden geçen bir Cahit Sıtkı'yı büyük hayati ve edebî duyuşuyla tasvir ediyor.
Kitabın bana kalırsa mühim bir yönü, şairin şiir ve sanat anlayışına dair mühim noktaları barındırması. Okur bu mektuplardan neredeyse dört başı mamur bir Cahit Sıtkı poetikası çıkarabilecektir.
Bu kitap, güzelliği anlatan bir kitap, güzelin kitabı. Tavsiye edilir.
