Kitabı okurken aklıma gelen bir soru.
Mümkün mü, her ilaca ait bir prospektüs varken her insana ait bir prospektüs?
Kim yazacak peki bu prospektüsü? Bir başkasını tanımayı anlamyı geçtim, ben kendimi ne kadar tanıyorum. Ben kimim, ne istiyorum, beklentim ne, neye kızarım neyden hoşlanırım? Öyle düşünüyorum ki bir insan kendini en çok bir başka birey ile ilişkisinde tanır.
Ya başka bireyler? Onları nasıl tanırız? Nasıl olumlu bir iliski icinde kendimizi ve onu yormadan yaşarız?
Zor kişilikler... Narsistler, histriyonikler, kaygılı ya da bağımlı kişılikler. Onlar her yerde ailemizde, iş yerlerimizde, sosyal ilişkilerimizde ya da uzaklarda aramaya gerek yok. O zor kişi kendimiz belki de. Kisiliklerinin getirdiği çekilmez durumlara ne kadar katlanabiliriz? Günümüz ilişkilerinde kolay olan yöntem hayatımızdan çıkarmak. Bir insanı kazanmak, olumlumsuz yönlerini yönetebilmek, sabır hak getire. Fıtratlarımız farklı diyip silip atarız. Elbette ki farklı olacak. Ya silemediklerimiz?
İşte bu kitap farklı fıtrattaki insanları tanıma, ne istediklerini anlama, eğer o insanla geçinme adına orta yolu bulmak istiyorsak tam da aradığımız kitap.
Eleştireceğim bir yönü var ki kitap da anksiyolitikler ya da antidepresanlar grubundan ilaçların ticari ismine yer vermesi belki doktor kontrolü olmadan ilaç alımına yöneltebilir. Ama şu da var ki her türlü bilgiye kolayca ulaşmanın mümkün olduğu günümüz bilgi dünyasında bu eleştiri biraz haksız olacaktır elbet.
Etrafınızdakı zor kişilikleri tanıyıp çıkmaza girmiş ilişkilerinizi kolaylaştırması temennisiyle...
