Kız çocuklarını gömmek Arap ahlakından değildir. Bu; kaba, gayri medeni Arapların âdeti olup gerçekten az görülen bir şeydir. Bu öyle bir musîbettir ki düşman saldırısında kadınların esir düşmesiyle vuku bulur. Böyle durumlarda elde edilen erkek esirler de başa bela olmuştur ancak esir kadınlar daha büyük beladır. Araplar mallarını, evlerini, arazilerini, kadınlarını ve bundan daha değerli birçok şeyi savunmak için savaşıyorlardı. Kadınlar, Araplara savaşlarında eşlik eder, kuvvetlerini takviye eder, destek olurdu. Bir Arabın aklı arkasında bıraktığı şeylerde veya arazisinde kalırsa savaşa devam edecek gücü kalmazdı. Nitekim Zuhruf/18 de kızlardan süs içinde yetiştirilenler şeklinde bahsedilerek Arapların kadınlara ve kızlara ne kadar önem verdikleri ifade edilmiştir. Ben Kur’ân’ın kadını erkekten daha aşağı bir mertebeye koyduğunu tasavvur edemiyorum. Allah katındaki mertebe إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّـهِ أَتْقَاكُمْ [Şüphesiz ki sizin Allah nezdinde en şerefliniz takvaca en ileride olanınızdır] Hucurât/13 de ifade edildiği gibi sadece takva ile alâkalıdır. Arapların A’cemîlere takvâdan başka üstünlüğü yoktur. Bu münâkaşa edilebilecek bir şey değildir. Kur’ân’daki bu ve benzeri âyetler erkeklere olan ihtiyacın kadınlara olan ihtiyaçtan daha fazla olduğu yerlerde geçmiştir. Bunların hiçbirinin erkeklerin kadınlardan üstün olmasıyla alâkası yoktur. Bu sadece kuvvete dayalı olan cahiliyye hayatıyla alâkalıdır. Cahiliyye hayatında kim kuvvetli olursa o galip gelir, galip gelen de ganimetleri alır.
