Şeyda
@kitapbirtutkudur
instagram: _travelersbook_
Matematik Öğretmeni
174 okur puanı
Ocak 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bir kitap okudu
184 syf.
·
Puan vermedi
·
14 günde okudu
Umut, insanın ayağına batan bir cam kırığı gibidir. Ayağında bulunduğu müddetçe , attığın her adımda canını yakar. Çıkarılıp atıldığında ise bir müddet kanar , iyileşmesi biraz zaman alır fakat sonunda yürümeye devam edersin. Bu sürece matem ismi de verilir.
Sayfa 82Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Hükümdarlar Dünya’ya gelmeden önce bile egemen devletler düşüşe geçmişti. Hükümdarlar sadece süreci hızlandırdı; artık kimse durumu geri çeviremez .
Tamamen laik bir çağdı bu. Hükümdarların gelişinden önce var olan inançlardan yalnızca –dinlerin içinde belki de en mütevazısı olan– saf Budizm’in bir çeşidi geçerliliğini koruyordu. Mucizelere ve vahiylere dayalı mezhepler alaşağı olmuştu. Bunlar, eğitimin yükselişe geçmesiyle çoktandır kan kaybediyordu ancak Hükümdarlar bu konuda tarafsız kalmayı tercih etmişti. Karellen’e sık sık din hakkında görüşleri sorulsa da, verdiği tek yanıt, başkalarının özgürlüklerine karışmadığı müddetçe her insanın inancının kendisini bağladığıydı.
‘’Hiçbir ütopya, toplumun bütün bireylerine sonsuza dek tatmin sağlayamaz. Maddi şartları iyileşen insanlık, gözünü daha yükseklere diker, bir zamanlar rüyasında bile göremeyeceği güç ve mülke burun kıvırmaya başlar. Dış dünya onlara her şeyi sunmuş olsa bile, insanların akıllarındaki sorular ve kalplerindeki özlem susmak bilmez.’’
Bence o çocuklar… Hiç düşünmüyorlar bile. Sadece başkalarının peşine takılıp onlardan gördükleri şeyi yapıyorlar, körü körüne takip ediyorlar. Bunun ne anlama geldiğimi ya da neden yaptıklarını bilmiyorlar. Bizler , herhangi bir hayal gücü olmayan insanların gözünde tatmin olma aracından ibaretiz.
Yani, neredeyse hiçbir zaman her şey yolundaymış gibi hissetmiyorum, ama hayatımın büyük kısmının kötüymüş gibi gelmesi böyle olmasını istediğim anlamına gelmiyor. Bir parçam ise hiç bir şeyi yanlış ya da iyi olarak görmüyor. Sadece normal olarak kabul ediyorum . Sevdiğim yanım da bu işte , normal yanım.
“Ve sonra, hepsinden önemlisi: kim olduğumu hatırlamak. Kim olmam gerektiğini hatırlamak. Bunun bir oyun olduğunu sanmıyorum. Öte yandan hiçbir şey açık değil. Örneğin: sen kimsin? Kim olduğunu biliyorsan neden bu konuda durmadan yalan söylüyorsun? Yanıtım yok. Bütün söyleyebildiğim şu: Beni dinleyin. Adım Paul Auster. Bu benim gerçek adım değil”
Amaçsızca dolaşınca her yer birbirinden farksız oluyor , nerede bulunduğunun önemi kalmıyordu . Hiçbir yerde olmadığını hissettiği yürüyüşleri , en iyi yürüyüşleriydi. Ve bu da onun çevresinden istediği tek şeydi aslında ; hiçbir yerde olmamak.