Sait Faik o zaman da görmüş insanoğlunun doğaya nasıl zarar verdiğini. Gelecekteki çocuklara dünyayı nasıl bıraktığımız ya da bırakacağımızı bize şu dizelerde özetlemiş " Dünya değişiyor dostlarım. Günün birinde gökyüzünde güz mevsiminde artık esmer lekeler göremeyeceksiniz. Günün birinde yol kenarında toprak anamızı koyu yeşil saçlarını da göremeyeceksiniz. Bizim için değil ama çocuklar sizin için çok kötü olacak. Biz kuşları ve yeşillikleri çok gördük,sizin için kötü olacak.." diyor. O günlerle bu günler arasında çok fark var. Keşke bizlerde Sait Faik gözünden görebilsek bazı şeyleri. Gerek betimlemesi,gerek doğallığı,gerek doğa sevgisi,insan tasvirleri, çevreye olan ilgisini bizlere çok güzel nakletmiş. Bizi o zamanla bu zaman arasında ufak bir zaman yolculuğuna çıkartıp dışardan olan bitenleri gözler önüne seriyor. Ne çok değişmiş hakkat her şey.. o güzel pişmanlık hissi çocuklarda kaldı. Şimdi nerde diyor? Sahi birini kırdığınız zaman pişmanlık duyuyor musunuz? Ya kırıldığızda? Vicdanınız rahat mı başınıza yastığa koyduğumuz zaman ? Ya da o çok sevdiğiniz egonuz bunlara müsade ediyor mu?