"Sana buraya bazı şeyler koyuyorum. Yol boyunca aklında olsun. lazım olursa açar okursun. Olmazsa da olsun, bir zararı yok, burada dursun."
Birhan Keskin, fakir kene
"Sabahları kitap mürekkebinin kokusunu içime çekmeyi severim."
Ölümsüz Bir Özlemle..
Yanlış yerde bekliyor bu çocuk. Kesin. Bu kadar bavulla bir yere gidiyor olmalı. Ama o beklediği yerden geçen hiç bir vesait insanı bunca bavulla gidilecek bir yere götürmez. En fazla bir sırt çantasıyla gidilecek yerlere götürür. Yolun karşısına geçmesi lazım. Yanlış yerde bekliyor. Belli. Çok belli. Gelen dolmuşların tabelalarına bakıyor
Okuyalım da...
Zaman nasıl bir zaman bilmiyorum... Herkes her şeyi çok biliyor ama karşısındakine " seninle problemim şu, o yüzden şöyle bir karar aldım " diyemiyor. Yok saymak, görmezden gelmek, olmamış gibi davranmak kolay olduğundan değil, kendini ifade edecek kapasite azlığından hep... Okuduğumuz kadar düşünemiyor, düşündüklerimizi ifade edemiyor isek biz niye okuyoruz? Kitaplar farklı dünyaları tanımak, farklı düşünce biçimlerini anlamak, insanlar arasındaki her durum ve duyguyu öğrenmek, ders almak, yaşamışcasına özümsemek değil mi? Öfkesini, sevgisini, neşesini ifade edemeyen ya da yanlış ifade eden insanlar yığınına dönüşmek üzere pek çok kişi... Umursamıyormuş gibi yapanın umursadığı, yok saymış gibi yapanın aslında hiç de yok saymadığı aşikar bir gerçekken kendini kandıran insanları vehametle izliyorum.
Hanımlar, Beyler, üç aşağı beş yukarı hepimiz birbirimize benziyoruz... Zaman,mekan, çevre değişse de bilin ki hayat sadece sizin etrafınızda dönmüyor. Siz bir mucize değilsiniz, hepimiz kocaman bir mucizenin büyüklü küçüklü parçalarıyız. Sevdiklerinize sevginizi, kızdıklarınıza öfkenizi ifade etmekte geç kalmayınız. Mazallah bir bakarsınız dünyanın sonu gelmiş, o kaf dağındaki burnunuz görünmeyen bir virüse bile yenilivermiş. Bu bile bir ders değil midir anlayana...
Kelimelerin gücüne inanan biri olarak üç maymun çağında, yüreği elinde, cesur ve hislerini aynı cesaretle ifade edebilen insanların önünde saygı ile eğiliyorum...
~ - Mutlu musun?
+ Ne miyim? Mutlu muymuşum! Ne saçma! Tabii ki mutluyum. Ne sanıyor ki? Mutlu olmadığımı mı? / 30
~ Kızın yüzü de aynaya ne çok benziyordu. Bu imkânsızdı; ne de olsa insan kendi ışığını ona yansıtan kaç kişi tanırdı ki? İnsanlar daha çok - benzetme yapmak isteyen Montag mesleğinden ilham aldı - meşaleye benzerdi, bir esintiyle
İthaki YayınlarıKitabı okudu
