Ray Bradbury sadece bilimkurgu değil fantastik edebiyat ve korkunun da ustalarından biri. Distopya olan bu kitapta anlatılan; Guy Montag adında bir itfaiyecinin hikayesi.
Televizyon ve teknolojinin üst seviyede olduğu bir dünyada okuma eylemi yok olmak üzere. İtfaiyeciler yangın söndürmek yerine kitapları ve kitap bulunan evleri ateşe verip yakıyorlar.
Montag komşusu olan Clarisse ile tanıştıktan sonra hayatı değişiyor. Kitapların değeri anlamaya başlıyor. Tüm bildiklerini sorgulama başlıyor.
Konusu ve anlatmak istediğiyle güzel bir kitap.Ben anlatımını çok beğenmedim yani kitabın içine giremedim maalesef.
Belki de çok beğenilen bir kitap olduğu için (diğer okuyanlarca) beklentimi karşılayamamış da olabilir tabii.
Engin Köklüçınar diye bir yazar var belki duymuşsunuzdur. Geçenlerde bir konuşmasına denk geldim. Bir kitap yazmış Parasız Kitap ismiyle. Ve kitabı gerçekten parasız dağıtmış insanlara okusunlar diye. Sonra başka bir kitap daha yazmış, Parayı veren kitabı okur onun ismi de. Şimdi konuşmasında söylediği ilginç bir şey var. Diyor ki parasız
Ne Kitapsız Ne Kedisiz"
Kitap aracılığıyla zenginlik ya da beğeni inceliği gösterisi, kitap dışında yaşam bilmemek (kitap dışında bir yaşamı unutmak), bilgililiğiyle övünmek... Pek anlamsız göründü bunlar bana. Hem kitapça zenginlik, bulunmaz kitapların ardına düşme, bir çeşit spor; sınırlar vardır, tanımak zorundasınızdır; "el elden
Başka Zaman Kütüphaneleri: Sırp Edebiyatından Bir “Kütüphane Fantastiği”
Kütüphaneler biz kitap tutkunları için her zaman büyüleyici yerler olagelmiştir. O rafların içlerinde ne gibi hazineler sakladığını düşünerek heyecanlanmak, tanıdık bir ciltle karşılaşıp tebessüm etmek, eski kitapların o benzersiz kokusunu içimize çekmek… Hele bir de Bradbury hayranıysanız kütüphanelerin değeri 451 ºF birden artıveriyor gözünüzde.
İşte sırf bu yüzden adını görür görmez ilgimi cezbetti Başka Zaman Kütüphaneleri. Kitabın konusunu araştırdığımdaysa merakım direkt olarak üçe katlanıverdi. Bunun ilk nedeni, “iç içe geçen” altı fantastik kütüphane hikâyesi vadetmesiydi; birbirlerine gönderme yapan ya da bir şekilde bağlanan öyküleri kim sevmez ki? İkincisi Sırp bir yazar tarafından kaleme alınmasıydı; Doğu Avrupa edebiyatından okuduğum eserlerin sayısı iki elin parmaklarını geçmese şimdiye dek beni pişman eden olmamıştı. Üçüncü ve son nedeniyse bu kitabın 2003’te World Fantasy Award’a layık görülmesiydi. Böylece aldım kitabı elime, başladım hevesle okumaya…
M. İhsan Tatari
İncelemenin tamamı: kayiprihtim.com/inceleme/baska-...
Jean-Paul Sartre ne demişti: "Savaşta ölen bir tek çocuk karşısında benim bütün kitaplarımın ne değeri var?" Evet, yalnız Sartre'ın kitaplarını değil, bütün kitapların, hatta bütün uygarlığın ne anlamı var?
