Fi Çi ve Pi. Önce yazarın söyleşisini okudum ve kitabı okumamaya karar verdim. Ancak her şeyi eleştiren ve kolay kolay bir şey beğenmeyen eşim üç kitabı birden alınca ve hatta tam gaz okuyunca şaşırdım. Kitabın görüşlerini karşılıklı tartışabilmek için ben de büyük bir kararlılıkla okudum. Pişman mıyım? Bir emeğe saygısızlık etmek istemem pişman değilim ama kitaptaki bazı yerleri görmezden gelmek için çok çabaladım. Çok fazla tekrar var. Örneğin Özge'nin bölümlerini rastgele açın "göz" ya da " yeşil" mutlaka göreceksiniz. Bu kitap herkes için yazılmadı diyerek eleştirilerin önünü baştan kapama akılllığı da görünüyor evet ben ce bu kitap yaşamın gizini böylesine kitaplarda aramayanlar için değil. O kadar çok şey söylüyor ki bir yerinde hımm bu ilginç bir düşünce diyorsunuz. İhtiyaç piramidinden, elektronlardan, yogadan, dengeden, beslenmeden, siyasetten, dinden, sünni-alevi kökeninden, yeni dünya düzeninden, ilişkilerden söz ederken yaşadığımız olayları örneğin gezi olaylarını popüler kişileri örneğin Sezen Aksu'yu birebir olmadan üstü kapalı görüyorsunuz. Şaban'ın kim olduğunu anlıyorsunuz. Günümüzden kopmaması da daha kolay anlaşılabilirliğini sağlıyor. Şahsen kitap ben de bir iz bırakmadı. Yaşama bakışımı değiştirmedi, farkındalık yaratmadı. Kitabı çok güzel bulanları da, hiç beğenmeyenleri de, yarım bırakanları da anlayabiliyorum. Edebiyattan ne anladığınızla, yaşamı sorgulayışınızla ve yaşama karşı nasıl tavır aldığınızla ilgili bu düşünceler kanımca. O nedenle kişisel görüşüm( özellikle edebi açıdan) oldukça olumsuz.
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
