“öbür troyalılar, güzel dizlikli akhalar,
engelsiz dövüşüyorlardı açık havada,
güneşin sivri ışınları çevrelerine yayılıyordu,
tek bulut görünmüyordu ovanın, dağların üstünde,
savaşıyorlardı birbirlerinden uzak, aralıklarla,
gözyaşı döktüren kargılardan koruyorlardı birbirlerini.
ama sisten çok çekiyordu savaşın ortasındakiler, amansız tuncun altında en yiğitleri bile yılmıştı.”
“böyle dövüşüyorlardı alev saça saça,
bilemezdin güneş yerinde miydi, ay yerinde mi,
kaplamıştı savaş alanını bir koca bulut.”
Okur Takip Önerileri
Öyle parlak bir ışık çağlayanı olurdu ki gözleri gökte
Gece bitti sanarak kuşlar cıvıldaşırdı.
