KIYAMET SARMALI:
ZULME KARŞI ZULÜM
"Bir günü zulümsüz geçmeyecek mi şu dünyanın ?"
Mevlana İdris
Sayfa 40 - Tuti KitapKitabı okudu
SOKANLARIN EVVEL ZAMANI
Yağmurlara yemin olsun,
Gökyüzü şahit.
Şehir kalabalıklaşıyor,
Ruhum bağımsız.
Bir otobüse biner giderim,
Yolumu bulurum.
Biraz telaşlı,
Biraz da gelmiş.
10 m2 :D
Evim dediğin yerin üç vasfı olmalı:
Zırhın olmalı, dışarıda kıyamet de kopsa korumalı seni,
Ruhun olmalı, iyice sarmalı seni,
Kalen olmalı, ki geceleri kimseler kesmesin seni.
Sayfa 21 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Doğaya Emanet Olayım
Doğa kutsal evlat. Kış, kar, beyaz örtü gelinlik, değil asla kıyamet... Karışmalıyım kan çiçeklerinin köklerine...
Göl kenarında bağlı sandallardan kaçırıp birini gitmeliyim en uzağa... Ay bilmeli yerimi, hilal olup saklamalı beni. Doğa beni sarmalı, ben de doğaya emanet etmeliyim kendimi...
Sayfa 117 - Karina YayıneviKitabı okudu
Kıyamet Sarmalı: Zulme Karşı Zulüm
Biliyorum ki gündem denen şey, ona nasıl baktığınıza göre sizi etkiler. Onu ister kanadınızın altındaki bir yele ister sırtınızdaki bir yüke dönüştürebilirsiniz.
Sayfa 43
Doğaya Emanet Olayım
Daha fazla karışmalıyım toza, toprağa... Çamura bulanmalıyım yağan yağmurda... Kavak ağaçlarının yeşil yapraklarına dokunmalı ellerim, daha fazla...
Asfalt yollardan uzaklaşmalıyım gidebildiğim kadar daha uzağa. Temiz hava çekmeliyim zatürre olmuş ciğerlerime... Ölmeyeceksin oğlum, demeliyim kendime. Teselli etmeliyim, lanet teselliler işte tek bildiğimiz.
Mavi bulutlar saklı gökyüzü. Küllenmiş yanan ateşler, kamplar dağılmış, gitmiş sevenler. Doğa kutsal evlat. Kış, kar, beyaz örtü gelinlik, değil asla kıyamet... Karışmalıyım kan çiçeklerinin köklerine...
Göl kenarında bağlı sandallardan kaçırıp birini gitmeliyim en uzağa... Ay bilmeli yerimi, hilal olup saklamalı beni. Doğa beni sarmalı, ben de doğaya emanet etmeliyim kendimi.
Ruhuma huzur, ömrüme bereket olsun hayat. Çalsın dursun kam davulları. Yeni doğacak baharlar için nadasa bırakayım kendimi...
Anadolu’da.
Sayfa 134 - Karina YayıneviKitabı okudu
Doğaya Emanet Olayım
Daha fazla karışmalıyım toza, toprağa... Çamura bulanmalıyım yağan yağmurda... Kavak ağaçlarının yeşil yapraklarına dokunmalı ellerim, daha fazla...
Asfalt yollardan uzaklaşmalıyım gidebildiğim kadar daha uzağa. Temiz hava çekmeliyim zatürre olmuş ciğerlerime... Ölmeyeceksin oğlum, demeliyim kendime. Teselli etmeliyim, lanet teselliler işte tek bildiğimiz.
Mavi bulutlar saklı gökyüzü. Küllenmiş yanan ateşler, kamplar dağılmış, gitmiş sevenler. Doğa kutsal evlat. Kış, kar, beyaz örtü gelinlik, değil asla kıyamet... Karışmalıyım kan çiçeklerinin köklerine...
Göl kenarında bağlı sandallardan kaçırıp birini gitmeliyim en uzağa... Ay bilmeli yerimi, hilal olup saklamalı beni. Doğa beni sarmalı, ben de doğaya emanet etmeliyim kendimi.
Ruhuma huzur, ömrüme bereket olsun hayat. Çalsın dursun kam davulları. Yeni doğacak baharlar için nadasa bırakayım kendimi...
Anadolu’da
Sayfa 134 - Karina YayıneviKitabı okudu
Kıyamet Sarmalı
yükseklere Giden Yol çetindir uçmak için sürekli kanat çıkmak mecburiyetinde olan bir kuş misali sürekli çabalamayı en düşük düzeyde de olsa kesintisiz bir faaliyeti gerektirir
Sayfa 41Kitabı okudu